is kokar yalnızlık...
Nitekim o vakte gelene kadar yanıp kavrulursun ördüğün duvarların arasında, ateşten çıkmak ne aklına gelir ne de kalbine birinin gelip de seni kurtarmasını beklersin umarsızca..
Parasızlık kokusu en geç gelenidir. Bi geldi mi kafa açar. Alkole tütüne para kalmamış, ne yesem de yarın da aç kalmasam diye düşünürken bulursun kendini.
Borç para kokusu dolar cüzdan parasızlık kokusunun ardından. Bira, votka ve tütün kokusu da geri döner böylece bedene.
Gözlerde umutsuzluğun, çaresizliğin, boşvermişliğin aynasının eşlik ettiği nihai kokuyla "peki şimdi ne olacak ha?" sorusuyla başbaşa kalmış, bulduğunu içen, nasıl bulduğunu umursamayan bir adamla karşılaşırsın.
