Öncelikle yalnızlık, korkunun nesnesi haline gelmemelidir. Evet bize yalnızlık böyle öğretilmiş olabilir; küçüklüğümüzde gerçekleştirdiğimiz her eylemimizin arkasında ailemizi göre göre, artık birilerinin olmadığı zamanlarda sanki yaşamıyorum, sanki bir şeyler eksik hissi her yalnız oluşumuzda kafamıza dank ediyor ve bundan korkuyoruz. Dolayısıyla yalnızlığı bir nimet sayıp, yalnızken kendimizle daha çok vakit geçirebilmeyi bir şans olarak görüp kendi kendimizi geliştirmeye ve kendimizi tamamlamaya yönelmeliyiz.
