içinde olduğum gruptur. Çünkü gerçekten dış dünyada ilgimi çeken bir şey yok. Bir köşeye çekilip insanları sadece uzaktan izlemek istiyorum. Onlarla konuşmadan, dertlerini dinlemeden ve en önemlisi yapayalnız olarak...
Sabah kalktığımda karşımda tüm duvarı kaplayan bir kitaplık olsa ne iyi olurdu diye düşünüyorum. insanlar neden böyle boş işlerle uğraşıyorlar onu da anlamış değilim. Şu ülkede doğru dürüst kitap okuyan insana rastlamak çok zor. Okuyan da belki sınavda daha fazla net yapmak için okuyordur. insanlar, hep kolay olanı seçiyorlar ve bunun sonucunda da her zaman anlık bir sevinç yaşıyorlar. Ama kitaplar öyle mi? Bir kere okudun mu etkisinden çıkamazsın. Tekrar okumak istersin ama okuyacağın o kadar kitap vardır ki ona dönmeye vakit bulamazsın. Bazen dünyadaki tüm kitapları okumak isteği uyanır içinde, onu yenemezsin fakat o kendiliğinden gider. Çünkü bu da bizlerin her şeyi ne kadar anlık yaşadığımızı anlatıyor.
