yalnızlığı acizlik olarak gören kafaya tabi ki ters gelebilir bu kafa ama yalnızlık güzeldir. seçeneksizlik de değildir nitekim bazı insanlar kalabalıktan hoşlanmaz, fazla arkadaş da istemez, çok da bir şey anlatmaz. özgür ruhludur ve yalnızlığı sever. ayrıca her gün biriyle vakit geçirip götünün dibinden ayrılmayan asalaklara da dert olur bu.
yalnızlık allaha mahsustur diye boşuna dememişler, eğer gerçekten yalnızlık en büyük servet olsaydı insanlar arkadaşa sevgiliye eşe dosta ihtiyaç duymazdı, yalnız kalan insanın sonu kaçınılmaz akıl kaybıdır hayvanlar bile yalnız yaşayamazken kaldıki insaoğlu yalnız yaşasın. mecazi olarak düşünülürse zaman zaman belki.
kısmen doğru olan önermedir.
dünyanın en can acıtan servetidir; ama insana çok şey katar. bir süreliğine* sahip olunması, sonra en kısa zamanda kaybedilmesi makbul olan bir servettir.
yalan bir önermedir ben yalnız olmayı seviyorum diyen herkezde yalan söylüyordur zaten belki çevresindeki insanlardan bıkmıştır belki insanların çoğunun ne kadar boktan olduğunu görmüştür yada aşırı derecede farklı düşünce yapısına sahip olan insanlarla yaşamıştır çoğu zaman bunun sonucu yalnızlık ona servet gibi gelmiştir.bu yinede yanlızlığı kötünün iyisi durumuna sokar.kısacası yalnızlık acayip boktan bir durumdur insana kafayı yedirtir çok düşünürsün boş düşünürsün iğrençtir ulan ne serveti.*
...yolun kenarında duran kaldırım taşlarına baktı bir süre. köşebaşındaki paslanmış yağ tenekesini sandalye yapıp oturdu bir güzel. güzel olan hiç birşey yoktu aslında. elinden geleni yapıyordu, yapıyordu yapmasına da yetemedi bir türlü...
.
.
.
bir süre durmadan giden arabalara ilişti gözü. nereye gidiyordu bunca insan. tüm bu kalabalık terk ediyordu onu da haberi mi yoktu..?
... yıllar boyunca aradığının ne olduğunu bile bilemeden yaşadığını düşündü sonra. kabullenemedi. susup bekledi orada...
eksik kaldı...
(#4519841)
gördüğünü duyduğunu algılayabilen dimağlar farkedebilirler ki bir insan evladı yoktur arkanızdan vurmayacak olan. o çok güvendiklerinizin yakınlığı, masumiyeti, güvenmenize sebep olan meziyetleri sadece köprüyü geçene kadar, hiç kazık yemediklerinizin bu durumu ise köprünin uzunluğundandır. ama insanoğlu sosyal bir hayvan olmak zorndadır ve beyin insanlara tahammül edebilmek için unutur. her kazıkta farkedersiniz ve gene her kazıkta ben bunu farketmiştim nasıl da unuttum dersiniz.
ama bi şekilde unutmuyorsa insan; her baktığı gülümsemenin altında gülümsemenin sahibinin bile haberi olmayan karnında büyüttüğü çamuru görüyorsa ve ne kadar kaçarsa kaçsın surat görmeye eninde sonunda mecbursa bir ideal evren tanımıdır yalnızlık. kurduğu hayaller bir ormanın kuytu bir köşesinde bi mağarada insan sesinden uzak yaşamaksa ancak o zaman anlar nasıl bir şeydir yalnızlık
yalnız olduğunda kişi en çok kendine vakit ayırır
dünyanın en büyük servetide kişinin kendisidir işte bu yüzden çok zengin insanlar soyutlamak zorundadırlar kendilerini etraflarından
eskiyen kot pantolonunun eskimeyen hatıraları. eskimeyen hatıraların yarattığı tarifsiz yalnızlık. yalnızlığı sahiplenen bir umudun var oluş hikayesi. var olan her şeyin en büyük serveti.servetin en büyük varlığı yalnızlık.
