yalnızlık bir zorunluluk halidir. kimse yalnız kalmak istemez. ben istiyorum diyen de yalan söyler ya da gerçek yalnızlığı hiç tatmamıştır. yalnızlık öyle aham şaham övünülecek bir şey değildir, gariplerin içide bulunduğu durum halidir. özenmemek gerek.
yalnızlık başlarda bir tercih, ilerleyen evreler için kaçınılmaz sondur.
yalnızlık egoistliktir.. bir çok şeyi tek başına yapmayı öğrenir, başkalarına ihtiyaç duymadan yaşayabilirsin..
ve insanlar böyle bir kişiyle bir şeyler paylaşmayı sevmez.. çünkü insanlar herhangi bir şeyi paylaşmak için yapar..
paylaşmak derken, maddi olarak değil.. yanlış anlaşılmasın. "hava atmak" ya da "paylaşıp rahatlamak" anlamındadır paylaşmak..
ve yalnız insanlar ne yaparsa kendileri için yapar..
yaptıklarından kendileri mutlu, pişmanlıklarını kendi içlerinde yaşarlar..
bu nedenledir ki, yeterli ambiyans asla oluşmaz iki taraf adına..
ve bundan dolayı yalnızlar bir sonraki seferde ne yalnız taraf ne de "diğer" taraf beraber bir şeyler "paylaşmayı" isteyecektir.
yalnız insan yine yalnız olmaya mahkum olacaktır..
