Çaresizliğin tavan yaptığı durumdur. Özellikle bu zaman zarfında yokluğunuzu farkedip, arayan olmazsa daha da hasta olur insan. Hep bir telefon veya kapıyı çalacak bir dost beklenir ama beklenenler bir türlü olmaz. Anacağım olaydı yanımda da elleriyle, yaptığı çorbayı içirseydi diye düşünülür daha da fena olunur.
En yakınından bile bir şey istemeyen biri için zordur. 39 derece ateşten gözünü açabildiğinde sürünerek de olsa kendine çorba yapmak, bir an evvel iyileşmek için sınırlarını zorlamaktır.
*yawww ben bu yalnızlığın taaaa.... diye dert yandığınız çaresizliğin en hazin hali...
*normalde sevmediğiniz şeyleri bile canınızın istediği ama sizin kalkıp bir bardak su bile alacak halinizin olmadığı acınası durum..
*arayan herhangi bir arkadaşınıza nasılsın sorusuna bile sitemle cevap verdiğiniz kişiyi arayıp arayacağına pişman ettiğiniz durum..
*annenizi en fazla özlediğiniz ve sürekli ismini tekrarladığınız saatler silsilesi..
*ota boka ağlanılan durum..
insanı hüzünlendirir.
kitap taksitini postaneden yatırırken bile ayakta durmakta zorlanırsınız.
çıkarken manavdan meyve alır yurda geri dönersiniz.
hafta sonu odada kimse yok.
herkes gitmiş ailesinin, arkadaşının yanına.
battaniyeleri üst üste atar yatarsınız.
hava basık, oda karanlık.
içiniz daralır uykuya dalarsınız.
hastalıktan çok yalnızlığın koyduğu allah başa vermesin durumudur.
ama alıştıysan yalnızlığa bir süre sonra kendinin doktoru ve annesi oluyorsun sözlük, gidip hasta çorbası yapıp kendine bakıyorsun çaren yok.
bulutlu günler kadar iç karartıcıdır.. insan hastalığını unutup yanlızlığına ağlamaya başlar.. aşık olduğu insan yanında olsa sarılsa o an dünyalara değer..
