tanım : hayatımı özetleyebilecek, yaşadığım süreçte, her vakit arka fonda çalabilecek mor ve ötesi eseri.
bazen herkesin yalnız hissettiği olur kendisini..herhangi bir şeye kızmışsındır anlık, veya istediğin bir şey yolunda gitmemiştir kafan atmıştır, bakarsın o an çevrende kimse yok seni anlayabilecek, hatta seni anlayabilecek nitelemesini geçtim, hiç kimse yoktur. fakat belli bi' süre sonra kendini biraz olsun iyi hissettiğinde etrafına baktığında yalnız olmadığını görürsün..
ama eğer, "olasılıklar, şanslar" ne olursa olsun "olaylar senin hep tersine"yken bunu belli bi' zaman sorgulamazsın başlarda, ama içine de atarsın biraz. işte bazen bu içine attıkların dışa çıkmaya çalışır, kısa süreliğine de olsa bastırırsın onları. bazen, "yanlış yerde ve yanlış zaman"larda bulunursun ama bu sürelerde kendini kandırırsın genelde, çünkü "bunlar hep aldatmaca"dır.
bir gün sabahın köründe kalkarsın, daha önce atlası çıkarıp haritada bile yerini bulmakta güçlük çektiğin bi' kentte gözlerini açmışsındır sabaha. güneş tepelerin üstünden doğmuştur, " sen sessizce uyurken", odana, gözlerinin içine içine vurmaktadır. derin bi' uykudan uyanmışsındır belki de, etrafına bakarsın, kimse yoktur, ailen, arkadaşların, kısacası herkesten uzakta"tesadüfen yalnızsın"dır ama önünde koca bi' gün vardır, yani "yolun başındasın"dır.
çıkarsın dışarı, çok kısa süre önce tanıştığın insanlarla karşılaşırsın, konuşursun, sana uzak kelimelerle. tanıdık olmayan sokaklardan, evlerin yanından geçersin, "burda ne işim var ki benim" dersin, bu olanların "ne kadar boş şeyler" olduğunu düşünürsün kendi kendine..
eve dönersin, sevdiklerin düşer aklına. o sırada büyük bir kısmı beraberdir belki de, seslerini duymak istersin, şansını denersin, sadece 5 dakika - o da onların seslerini duyamadan - iğrenç görüntü kalitesinde yüzlerini görürsün, onlar senin sesini duyarken. hepsini de göremezsin zaten, sadece bir kısmını. meşgul olduklarını, daha sonra konuşabileceğinizi söyleyip, konuşmayı - tek taraflı konuşmayı, konuşan ben oluyorum - sonlandırırlar. içten içe "gizlice ağlarsın", içinde bulunan "biraz umut, biraz sevgi"nin - sanılanın aksine - hiçbir şey ifade etmediğini görürsün.
onlardan kilometrelerce uzaktayken, bir kez daha yalnız olduğunu hatırlarsın, hayat devam ederken, "onlar yaşarken sen ölmezsin, acılar akıp gider"..
bir başka güne uyanırsın, gece rüyanda onları hatırlatan şeyler görmüşsündür. bi' hışımla kalkarsın, yine etrafına baktığında kimseyi göremezsin, "yalnız" olduğun gerçeği kafana dank diye iner..hayatın boyunca sürekli o kavramla beraber yaşamış olsan da hala ona alışamadığını, öte yandan onla yaşamak zorunda olduğunu anlarsın. yine yolun başına döndüğünü farkedersin;
" tesadüfen yalnız, henüz yolun başındasın"dır.
"tesadüfen yalnız, gerçeklerin başındasın"dır...
aşk hüzün gece uzun
ne yana dönsem yüzün
bir yanımda sevda ateşi
bir yanımda külleri
karşı kıyıda uyusa güneş
gönlüme gece yar
sen hiç dinlemedin ki beni
sözlerim öksüz kalır
niceleri buna sevda dedi aşk dedi güç dedi
kimileri de böyle aşk olmaz gurur dedi
bu yüreğim çarpıyor seninle senin için
bir tek o seni benden de çok seviyor
niceleri buna sevda dedi hayal dedi geç dedi
kimileri de böyle aşk olmaz gurur dedi
bu yüreğim çarpıyor seninle senin için
bir tek o seni benden de çok seviyor...
mor ve ötesinin; her dinleyişinizde* değişik anlamlar çıkarabileceğiniz buram buram amatörlük kokan ama içinizi ısıtan pek çok* şarkısından ilki*.*
diğerleri için birkaç örnek vermek gerekirse: mucize boşver balıklar beyaz*
mor ve ötesinin ilk albümünün süper şarkısı
sözleri şöyledir:
olasılıklar, şanslar
olaylar neden hep senin tersine
bunu hala sorma
yanlış yer ve yanlış zaman
bunlar hep aldatmaca
bunu artık anla
belki bir gün güneş doğar mezarının üstünden
sen sessizce uyurken
uyanınca üzülme gerçek bu işte tesadüfen yalnızsın
henüz yolun başındasın
tesadüfen yalnızsın
gerçeklerin farkındasın
kelimeler sokaklar ve evler
ne kadar da boş şeyler
sen gizlice ağlarken
biraz umut biraz sevgi
ne çok şey demek oysa
senden, uzakta
ama kimbilir belki bir gün
o yaşarken sen ölmezsin
acılar akıp gider
uyanınca üzülme gerçek bu işte
tesadüfen yalnızsın henüz yolun başındasın
tesadüfen yalnızsın gerçeklerin farkındasın
".. ama kimbilir belki bir gün
o yaşarken sen ölmezsin
acılar akıp gider
uyanınca üzülme gerçek bu işte
tesadüfen yalnızsın henüz yolun başındasın
tesadüfen yalnızsın gerçeklerin farkındasın .. "
hakkında yazacak onca şeyim olmasına rağmen hangisinden başlamam gerektiğini bilemediğim ve hakkında düşündüklerimi/hissettiklerimi tam olarak belirtemediğim şarkı. biraz öğüt verir, biraz umutlandırır; ama en önemlisi ve kaçınılmazı iç burkar. harun tekin'in bu sözleri tamamen içinden gelerek yazdığından adım gibi eminim. amatör ruhla hazırlanmış ve içinde herkesin yaşadığı/yaşayacağı şeyleri barındıran bir eser olmuş ve hiçbir zaman eskimeyeceğine* inanmaktayım.
--spoiler--
ayrıca harun tekin'in sözlerini yazdığı bu şarkıyla, son albümlerdeki** şarkılar karşılaştırıldığında harun tekin'in söz yazarlığındaki değişimini -ki değişim kaçınılmazdır, olması gerekendir- açıkça gösterir. ama yaş ilerledikçe, yaşama koşulları değiştikçe bu normaldir ve bence harun tekin, bu değişen koşullara göre en uygun şarkıları yazmaktadır.
--spoiler--
