yalnızlık zordur, yalnız yaşamak herkesin harcı değildir.
yalnız ölmek ise bambaşka bir cesaret gerektirir.
yalnızlık gerçekten zor, insanın bir şeyler paylaşacak bir hayat arkadaşı olmalı. mutluluk tek başına olmaz, sadece bir süre oyalanırsın.
10 yıldır yalnız yaşayan bir adam olarak bu şekilde yaşamaktan korkmadım ki ölmekten korkayım. zira ölmekten hiç korkmadım. her canlı gibi tadacağım bende ölümü nesinden korkayım.
şuanda genç olduğumdan mı? yoksa böyle bir karakterim olduğundan mı? bilmiyorum ama yalnız ölme korkusu diye bir şey hissetmiyorum. böyle bir şey olduğunu da ilk defa öğreniyorum. ama şimdi düşündüm de öleceksem yalnız ölmeliyim. yalnız eğer benden önce ölecekseniz ve bu korkuyu yaşıyorsanız yanınızda olabilirim.
insan bağımsız ve yalnız bir varlık olsa da onu zaman zaman kemiren korkudur. herkes bir aşkın tarafı olmak, dertlerini paylaşacak/ paylaşacağı bir arkadaşı, dostu olsun ister.
yalnızlık belli bir noktadan sonra herkesi(ruh sağlığı yerinde olan) sıkıntıya sokacak bir durumdur, o yüzden normal korkudur, yoksa elbetteki hayatın akışı gereği doğduysan öleceğin kesin, ha yalnız ha değil, önemli olan o ana kadar hayatı nasıl yaşadığın..kafa dengi bir hayat arkadaşı her bireyin en normal isteğidir.
öldükten sonra yalnız olmanız, yahut etrafınızda 300 kişinin olması bir şey ifade etmeyecek. dolayısıyla korkulacak bir durum yok. yalnız ölümü zihninizde kötü bir yerlere koyduğunuz, kötü hayal ettiğiniz için korku duyuyor olabilirsiniz.
insan kimi zaman kalabalığın içinde olsa dahi yalnızdır...
sanırım bir çok yalnız kişide olan bir korku.
fakat gereksiz bir korku.
ölümün kendisinden korkulur.
tüylüsü tüysüzü farketmez.
her canlı ölümü tadacaktır.
Ölmeden önce bilinciniz yerindeyse ve yalnızsanız problem edilmemelidir fakat edilir. Eğer yanınızda en sevdikleriniz varsa, onların üzüleceğini bilerek daha bir korkarsınız. Netice de bilinmezlik yüzünden korku normaldir. Ha gayret alt üstü 65_75 sene yaşayacağız. Korkuyu beklemeden unutmak lazım bu düşünceyi.
