Yalnızlık biraz kiralık ev gibidir. Böyle bazen yalnız olmayı sevmezsin ama 1 senelik kontrat imza attığın evde de kalmak zorundasındır. işte o bazı anlara katlanmak bazen yorucu oluyor.
Bu benimdir ben olacağımdır her zaman yalnızlık dolu odalarda tek başına dolaşmak gibidir eğer durgun bir insansınız yalnızlığa katlanmak zorundasınız.
zaman kavramı yoktur, sonsuza kadar uyumayabilirsiniz. televizyon ve bilgisayar hep açıktır. dolap ıvır zıvır hazır yiyeceklerle doludur. etraftaki dürümcülerin, dönercilerin filan telefonları dolapta asılıdır hep, yine de yemek yemeye üşenirsiniz. yalnızlığın en güzel yanlarından biri hiç kimseye hesap vermeden günlerce gecelerce aynı şeyi yapabilmektir. ayrıca sabaha kadar oturup güneşin doğuşuyla soluğu bir kahvaltıcıda almak, karnını iyice doyurup çayını depoladıktan sonra eve koşup sıcak yatağında istediğin kadar uyumak... demek istediğim o ki, güzeldir yalnız yaşamak.
toplumun geneline ayak uyduramamış insandır. hani toplum bir an sapıtmaya başlar, sen yetişemezsin saçmalıklarına, oyununu oynayamazsan, o zaman türünün sonunun geldiğini hissedersin, aynı hayvanlar ve bitkiler gibi yok olursun, ayak uyduramazsın. sürekli yalnız kalır, sonunda yavaş yavaş yok olacağını bilirsin.
(bkz: okan bayülgen'den çalıntı yaptım)
(bkz: atılır mıyız oyundan benzemezsek onlara)
çalışmıyorsa her gün; çalışıyorsa tatil günlerinde sabahın 4üne kadar nette kendi istediği filmi izleyen *, istediği saatte yapayalnız çift kişilik yatağa yatıp ertesi gün 14:00 civarı uyanabilen *, dolayısıyla akşam yemeğini de 22:00 sularına çekebilen insandır. yalnız başına yaşama durumu uzun sürerse dönem dönem bundan sıkılsa da; evine birileri geldiğinde kalma durumu uzarsa tedirgin, sıkılgan ve gergin olur. yani alışıldı mı başka biriyle yaşama durumu zul haline gelir bu kişiler için.
