insanların merhametsizliğine,ayıplarına ve de kötülüklerine alışmaktır
Yalnız yaşayan insanın kendi hayatında kuralları vardır.
Politika misali sınırları ve duvarları vardır.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular misali hayatına herkesin yaptığı gibi kolay kolay birisini sokmamaktır.
Arada sırada nefes alışımı kontrol eden dostlarım vardır der.
Onlar da zaten cenazede taputumu taşıyacak 3 bilemedik 5 sadık yegane arkadaş.
Ancak bu adamlar bile yalnız adamın dost kavramına girmiş midir ? işareti.
Zordur yalnızlığı seven insanları kabul edip sevmek.
Kendimden bilirim.
Kitaplar sayesinde hayranlık duyup daha sonradan çekilmez ve hayatına girilemeyen paçozun teki olduğumu görünce popoma tekmeyi basarlar.
Pek iyilik yapıyorlar bana.
Selam ile...
çamaşır makinası dolmadığı için makinayı çalıştırmamak ve zaruri kirli çamaşırları elde yıkamaktır.
evde çıplak dolaşabilmektir.
banyo kapısını açık bırakarak işemek/sıçmak/duş almak, fütursuzca gaz çıkarma özgürlüğüne sahip olmaktır.
kombi bozulduğunda, önce "seni yenecem ulan kombi!" naralarıyla evde ne kadar alet varsa tek tek ele alıp kombinin sağını solunu kurcalamak sonra da pes etmek demektir.
gecenin bir vakti evin abuk bir köşesinde uyuyakaldığınızda kimsenin size "hadi kalk yerine yat" dememesidir.
istediğinizde deliler gibi dip köşe temizliği yapmak, istediğinizde pislik içinde yüzme hakkınızın olmasıdır.
akşamları alkol alırken sarhoşluğun her evresini yaşamak demektir; keyiflenme, müzik dinleme, şarkı söyleme, kalkıp dans etme, duygusala bağlama, geçmişe dair hasar tespit çalışması yapma, eski sevgililere sövme, bazen ağlayıp zırlama ve kapanış(sızış).
aynı anda hem huzur, hem rahatlık, hem de can sıkıntısına sahip olmaktır.
ailenizle/arkadaşlarınızla yaşarken osuruk sesinden bile korkan biriyken, gecenin bir vakti gelen çatır çutur seslere alışmak ve korkmamak, hatta direkt siklememektir.
yalnızlıktan sıkıldığınızda telefon rehberini tarayıp saatlerce birileriyle lak lak etmektir.
istediğin zaman kalabalığa karışmak, istediğin zaman kabuğuna çekilmek demektir.
en önemlisi de; yalnız öleceğin gerçeğini kabullenmek ve buna alışmaktır.
Kimisine göre rahatlık, kimisine göre işkence. Elbette bireyin kişilik özelliklerine, alışıp alışmamasına bağlı bir durum bu.
Daha önce hiç yalnız yaşamamıştım ancak geçen haftadan itibaren bunu tecrübe etme fırsatım oldu. Garip geliyor başta insana, konuşacak kimse olmaması, içeriden kimsenin sesinin gelmemesi vb. kendini biraz buruk hissettiriyor. Sonra alışıyorsun işte, her şey gibi.
ilk başta güzeldir. evin tek hakimi sensindir. istediğin zaman temizlik yapar, istediğin zaman yemek yersin, evi istediğin gibi döşersin, kimseye karşı sorumluluğun yoktur, müziğin sesini istediğin kadar açar, televizyonda istediğin kanalı izlersin, birilerinin pisliğiyle, kaprisiyle ya da sorumsuzluğu ile uğraşmazsın. ancak bir süre sonra duvarlar sana bakar sen onlara, kapıyı anahtarla açıp girmek zoruna gider, seni karşılayacak bir gülen surat yoktur. gün boyu olup biteni anlatmak istersin, dinleyecek anlayacak kimseleri bulamazsın. evin her türlü sorumluluğu sana aittir. kombi bozulur, tavan su akıtır, ampul patlar, musluklar bozulur, lanet edersin yalnızlığına. insana çok şey katar, belki de yaşanması gereken bir olaydır ama yalnızlık allah'a mahsustur.
gariptir. 3 aydır yalnız yaşıyorum. evden dışarı da çıktığım yok pek. sevgilimden de ayrıldığımdan gelip gidenim yok. telefonum da yok. televizyonum bile bozuk. internet desen çok kullanabildiğim bir şey değil. belimi ağrıtıyor çok oturunca bilgisayar başında. kitap okuyup duruyorum. satranç oynuyorum kendimle. aptallaştırıyor insanı bir süre sonra. hiçbir insan sesi duymadan, kendi kendine konuşarak yaşayan bir mağara adamı gibiyim. hayvan gibi sigara ve çay içiyorum. ilk kez dün okula gitmek için çıktım evden ve okula gittiğimde kafamda filler sikişti adeta. bu ne kalabalık ulan? dedim, bi garip hissettim kendimi. kaydımı yenileyecekken bir anda ilişik kesme işlemlerini yaparken buldum kendimi. ordan oraya gidip imzalar attırdım verilen forma ve bitti işim bir anda. artık öğrenci de değildim. sonra eve döndüm, baktım yine yalnızım. yalnızlık bir tür psikopat gibi, çekiyor sizi kendine. stockholm sendromu yaşatıyor adama. kesinlikle güzel bir şey değil ama alışkanlık yapan bir şey. sigara gibi. tavsiye etmiyorum.
Kendinle kavga edip kendin araya girip barıştırmaktır.
Espri düşünüp kendinle beraberce gülmektir,
Terkedilince kendinin yanında olmaktır,
Bu saatte burada yalnızlık üzerine radyo7 şiirleri gibi saçmalamaktır.
Güzel olmadı bu entry. Olsa da yazdım olmasa da.
Sabah masadan yere düsen ,aceleden alamadıginiz bardagin aksam gediginizde hala yerde olmasıdır.
Lavabo giderlerinin kupkuru olmasıdır.
Buzdolabındaki küçük boy yoğurttur, içerim lan diye aldığın ama yarısı bozulmuş süttür.
Elini kestiğinde kendi kendine pansuman yapmaya çalışırken halıyı berbad eden kan lekesidir.
Sabah aceleden toplamadığın yatağın her kıvrımıdır. Yastıkdaki kafa çukurudur.
Televizyonun saatini ayarlayıp sen uyuduktan sonra kapanıp sen uyanmadan açılmasıdır.
Sabah koynunda sokak kedisiye uyanmaktır.
Sen daha yatmadın mi sesini hiç duymamaktır.
Kapı zili çaldığında yanlişlikla basmışlardır diye ikinci defa çalmasını beklemektir.
Ütünün fişini çektim mi acaba diye akşama kadar iş yerinde düşünmektir.
Ama en iyisi de Fütursuzca kitap okuyabilmektir.
Ajite ettigime bakmayın, çok güzel biseydir.
komşuların ayıp gözle bakması, cüzzamlı gözle bakmasıdır. erkekseniz apartman için potansiyel sapıksınızdır. ama eğer kadınsanız durum daha vahimdir. komşu kadınlardan her daim horonzpi muamelesi görürsününz gözlerinde hep hafif meşrep olursunuz. komşu erkeklerin ise fantazilerini süslersiniz. her zaman takip altındasınızdır ve erkek veya bayan olun hiçbir zaman gözaltında olduğunuz hissettirilmez. dedikodu oturumlarının daimi gündem maddesinizdir. hatta çok çok ilri giden elektrik ve su kullanımınızı takip edenleri gelen mektuplarınızı aşıranlarda mevcuttur. ama yinede güzeldir yalnızlık. tek kişilik padişahlık.
