Bir tercih,
Canı yananların kalplerindeki yorgunluk,
kayıp giden zamanca unutulan mutluluk..
Güvenememek belki sahte gülüşlere,
Aslında Aldanamamak kendinden başkasına ..
Kanamaktansa Bir dizede yalvarmak yaşamaya..
Tek başına kalmaya..
Daha dün gece arkadaşım 3 yıllık sevgilisi tarafından uzun zamandır aldatıldığını öğrendi.Eğer aldatılacaksam veya özgür olamayacaksam sonsuza kadar yalnız kalayım.
en çok hasta olunduğunda yahut rüzgarın artık yaprakları döktüğü mevsim geldiğinde anlaşılır tadı, ruhu, soğukluğu ve çaresizlii. ne içinizi ısıtacak bir çorba kaynatanınız vardır, ne de ilaç saatiniz geldiğinde onu size sevgi ve şefkati ile uzatan bir çift el, ne uzanırken uyuya kaldığınız yerde üzerinizi örtecek anaç hisler, ne karşı sandalyenizde oturmuş, yemeğinize eşlik eden bir siluet, ne de izleyeceğiniz film kavgasında uzlaşı sağlayacağınız bir sıcaklık... adı gibi varlığı ürpertir sizi. dayanma dirayetinizi kırar bazı bazı, depresif hallere itiverir, onu dahi paylaşacağınız bir dost sesinin olmamasıdır kendisi.
odalarınız bir başkası kokmuyordur. evin tümü sizin kokunuzu yansıtır, yalnızca sizin. bir başka kişinin adı olmadığı gibi, varlığı duyulmadığı gibi, kokusu da sinmemiştir. öylece çarpıverir acımasızlığın, tekil olmanın bergüzarlığında kendisini... özlemin gerçek kavramını kavrarsınız, hayatın en zorunu yaşarsınız, onu tüm çıplaklığı ile kanıksarsınız. başa gelmeyince, istemesi ve söylemesi kolay gelir insana: " ben zaten yalnızlığı çok severim " , " benim mizacımla çok örtüşür kendisi " , " kendime ne kadar güçlü olduğumu kanıtlıyorum böylece " , " kimseye muhtaç değilim! " sesleri yankılanır içte ve dışta; lakin içsel fırtınayı kimse görmez gösterilmediği sürece.
sonu yoktur bu halin, duygunun, hissin, gerçeğin. evet, herkes ihtiyaç duyar dönem dönem yalnız kalmaya. ama peki, yalnız olmaya kimin gücü yeter, kimin canı çeker? bir evin içinde yalnız kendi kokunuz olsun ister misiniz? koca masanın ortasında tek tabak, bardak, bıçak, çatal olması size ne kadar yahut kaç gün cazip gelir? kallavi bir yalnızlık başucunuzdayken, yaşlanmak sizi olması gerekenden ne kadar korkutur? bir sese dahi muhtaç olmanın esareti ile başa çıkabileceğinizi sanıyor musunuz?
her insan yitik olmaktan, unutulmaktan korkar, imtina eder. hep hatırlanmak ister. peki ama yalnız bir insan bunu nasıl başarır? üstelik büyük bir adam olmayı başaramayan kısım, yüzyıllar sonra hatırlanma ihtimali olmayan adam bu halin üstesinden nasıl gelir?.. *
Yalnızlık gece gibidir karanlık bazıları o karanlıktan korkar, bazıları huzur bulur bu sonsuz siyahlıkta. Korkan, sığınacak yer ararken siyahlıkta kaybolur yok olur. Huzur bulan, karanlıkta kaybettiği kendini bulur.
