bugün

kafa dinleme getirisi olan davranış.
tek sorunum bazı egoist, gösteriş meraklısı, şımarık çiftlerin davranışları...
dün gittim bir mekana, kahve içiyorum. önce bir kız geldi karşıma oturdu, sonra bir çocuk geldi, onun karşısına oturdu. buraya kadar her şey normal... sonra çocuk kızın yanına geçti, sarıldı, kızı öptü. bu da normal... iyi de neden bana alaycı alaycı bakıyorsunuz ki ?
insanların diğer insanları rahatsız etme hakkını nereden bulduğunu cidden merak ediyorum. belki benim yerimde başkası olsa '' ne bakıyorsun birader ? '' diye masaya yürüyecek. hem size hem bana yazık... bir rahat verin ya.
Bakın ben normalde yalnız olmayı severim ve bu konuda hiç sıkıntı yaşamam kimsenin ilişkisini de kıskanmam fakat yarın en yakın arkadaşım evleniyor ve diğer en yakın arkadaşımın da ani bir kararla (annesi yüzünden) nişanlısı ve onun da annesi geliyor. Ve bu sebeple sinirim tepemde. Çünkü arkadaşım nişanlısını asla yalnız bırakmak istemiyor tanıdığı kimse yok ortamda diye ve hep ya o da bizimle ya da arkadaşım onun yanında. Ay böyle zamanlarda da insan dostuyla daha çok şey paylaşmak istiyor. Ben mi çok bencilim bilmiyorum. Gelmese keşke işi çıksasjsjd. Sevmediğimden falan da asla değil. Aramız da çok iyi ama o an ben dostumla dedikodu yapmak, sürekli beraber takılmak istiyorum ya. Çok mu şey istiyorum arkadaşlar ühüü.
Herkes bu kadar yalnızsan neden herkes bu kadar yalnız?
yalnızlık, zeki beyinlerin, çıkarsızların, sağduyulu insanların kaderidir. -arthur schopenhauer
benim kaderim bu. kabullenmem lazım. çabaladıkça daha çok batıyorum.
Yalnızlık güzeldir, insaninin demidir.
Yalnızlık, kimsenin yanınızda olmamasından değil, kişinin kendisi için önemli görülen şeyleri anlatamamasından yada başkalarının kabul edilemez bulduğu bazı görüşlere sahip olmasından kaynaklanır.
(bkz: Carl gustav jung)
O şarkıyı ben de dinledim, o ruzgari ben de yedim sac diplerimden

Özgürlüğü göğsüme diktim,
Sonsuzluk sanrısının kucağında;
Hic sanmadığım sonlara vardım.

Bin kez dönüp bakacağımı bilmediğim o yolları, gözleri kapalı yürüdüm ben.

Çok israf ettim.
Öyle ucuzdu ki zaman, 2 paraya harcadım.

Simdi ruhumdur çırpınan göğüs kafesimin içinde. Parmaklarını dolamış göğsüme, yapma nolur dönülmez artık.
Yaşadığım hatıralarda ölünmez artık.
annesinin köylüsünün torununun kınasına namahçup gelen ve koskoca masada artis şekilde oturan benimdir.
öldürüyor beni aq ya.

görsel
hiç kimsesi olmamak.
doğduğumdan beri yalnızım. yalnızlıktan kusucam artık .
zor durum. hiç kimse aşırı yalnız kalmamalı.
hayatın bana öğrettiği şeylerden birisidir.
kabaca da özellikle 4-5 yıldır yaptığım şey.
telefon listemi yeni numaramı alınca bildiğin sıfırladım, hiç bir zaman için beni hiç darlamayacak en çok sevdiğimden hala teyze falan 4-5 akraba... iş arkadaşlarının bir kısmı.
zaten son 15 yılım bir odada, yatak üstünde kuçakta laptop yanımda bir sehpa ile geçti.
alıştım da...

huzurluyum... bir çok insana göre tahmin edemeyecekleri kadar huzurluyum. antisosyal hiç değilim yapım değil, sadece seçici oluyorum o kadar.
Güzel bir durumdur yalnızlıkta bir arkadaştır sonuçta hatta bazen en iyi arkadaş.
Yanlış bir kalpte olmaktan ve de sevmediğin bir insanı sırf yalnız kalmamak adına günahına girmekten iyidir.
zaman zaman sıkıcı olabiliyor. fakat genel olarak güzel denilebilir. artıları daha fazladır.
Yalnızlık bir süre sonra bağımlılık haline geliyor. Tabi bunu kaldıramayanlar güçsüzler var ama neyse.
ölümle birebir duygu ne deseler aha bu derim. aynısı.
insanlarla girilen arkadaşlık, sevgililik ilişkilerinden sonra onlardan soğuyarak tercih edilebilir. Bazıları da yalnız kalacağıma en boktan insanla takılırım, onunla takılamasam da herkesle konuşup flört ederim, yine yalnız kalmam diyerek yalnızlıktan ölümüne korkarlar. Bu korkak insanlara çok gülüyorum. kendilerine katlanamayan insanlar, başkalarına katlanmaya çalışıyorlar.
Para yok kız yok ne olacaadı.
mesajlaşma, internet geçmişi vs. gibi bilimum aktivitede izleri kolaçan etmeye, bir başkasına hesap vermek için hazır ol'da beklemeye gerek olmamasıdır. neşesiz özgürlüktür.
Bir şişe şarabı tek başına bitirmektir.
Yalnız olmaktır bu hayat,

Kalbinde fırtınalar koptuğunda,
Tozlu yolları giderken umutla,
Sustuğunda ve kalakaldığında,
Adını söyleyenin kalmadığında...

Yalnız olmaktır bu hayat...
Yalnız kalmak ile yalnız olmak birbirinden farklıdır. Birinde tercih, diğerinde mecburiyet vardır. Yalnız olmak’da doğrudan terk edilmişlik söz konusu olduğundan daha acıklıdır.