kalabalığın ortasında yalnız kalmaktır. bankadan ve ykm'den gelen mail'le doğum gününü hatırladığın andır. işin bok tarafı etrafında bi sürü arkadaşın (!) vardır. kardeşin, annen 5 km mesafede otururken kös kös evde oturursun kıçının üstünde *.
Öyle Bir andırki Bazen hüzünlenir Bazen Gülersin Bazen Kelimeler Boğazında Düğümlenir Yürekteki o acı o sıkıntı Ölüceğini Sandığın veya Ölmeyi istediğin Andır.
ben = +
+ bugün yemekte ne var bakalım ?
+ ııı salata yaptım, güzel güzel domatesleri kestim.
+mmmmhh... la la la la (şarkı mırıldanması) ee ?
+ sonra makarna varrrrrrr hem de ketçap mayonez de vaar.
+ la la la laaaaa
+ bi de kola.
+... otur ye makarnanı güzelce lan işte kola da var.
yaşanmıştır. *
Unutma ki her insan zaten hep yanlızdır. Karamsar ama gerçek! Ayrıca yalnızlık hüzünlenecek birşey değildir.Değeri bilinmelidir.Diğer insanlar tarafından hayatının sınırları zorlandığında her insan tepki veriyorsa bu yalnızlığın aslında günlük zaruri ihtiyaçlardan biri olduğu gerçeğini kanıtlar! (bkz: yalnızlık paylaşılmaz,paylaşılsa yalnızlık olmaz!)
çevrende bir sürü insan varken yapayalnız hissettiğin andır. çünkü kimse seni anlamıyor hatta dinlemiyordur. yanında olmak için bir çabaları ya da sevgileri bile yoktur onların, sadece durur ve izlerler. hayatına bir seyirci ya da bir figüran olarak katılırlar yalnızca.
sabaha karşı buz kesiyor buralarda hava bugünlerde. yönetici kömürü hovardaca kullandığı için kömür bittiğinden mütevellit kalorifer de yanmıyor. yorgan, yün battaniye dinlemeyip bir başına bulduğu prozac garibinin kemiklerinde darbeli matkap misali işleyen soğuğu hissettiğin zaman...
işte o zaman yalnız olduğunu iyi anlıyon amk. horultusuz gürültüsüz bi başına uyumak güzel de, ah şu üşümek olmasa. *
Geceler sensiz geceler sessiz,
Geceler yaşanmıyor sensiz.
Geceler hüsran geceler ayaz,
Geleceksen artık etme naz.
hayattan yediğiniz çelmeyle yere düştüğünüz andır. arkadaşınız, annesiyle kavga etmiştir. aynen şunları söyler
- ya tam mal camı açık bırakmış havalansın diye odam buz gibi
... lan mal olan sensin demek gelir insanın içinden. birisi annesine mal derken diğeri kendini yalnız hissettiği anlarda, ihtiyacı olduğu anlarda, annesinin dizine yatmak ister. dizine yatmaktan utansa bile dertleşmek ister. ama onun dertleşeceği sadece duvar vardır. duvarlara baka baka ağlar...
eksileyin lan yalnızım amk.
