bazen hayatımda olması gereken insanların bile nerede olduklarını, onları nerede bıraktığımı unutuyorum.. Bunu tekrarlamaktan yorulmuyorum ben, çünkü yalnız olduğumuzu biliyorum.. Sonra yalnızlık da sıkıyor beni, bir ses olsun istiyorum ama sadece sesi olsun gelip konuşmasın benimle, kendi kendine mırıldansın ya da bir nefes olsun, nefes aldığını hissedecek kadar yakınımda olsun ama bir o kadar da uzak.. Kalabalık olsun istiyorum, sonra bir bakıyorum ki bu kalabalık hepten yabancı bana, başa sarıyorum, hiçbir şey anlamadan, hiçbir şey dinlemeden en başa sarıyorum..
