genelde nefis ile istişare yapmaya ihtiyaç duyulduğu zaman başvurulan bir yöntemdir. ayrıca bu yönteme ergenlik döneminin ilk kısmında sıkça rastlanmaktadır.
sadece asosyallikle ilgili bir durum değildir. seçiçi sosyallikle de ilgili olabilir. mesela beni ele alalım; sevmediğim insan herzaman batar. (kadınlar bu konuda bir geceliğine imtiyaz sahibidir.) böyle hoşlanmadığım kişilerle samimiyetsiz ortamlarda bulunmaktansa yalnızlık daha çekici gelir insana. bu aralar sadece bunu yapıyorum.
bir düşünecek olursak, yalnız doğduğumuz gibi yalnız ölüyoruz. doğduğumuzda sevinip öldüğümüzde üzülen insanlar bizim hayat yolculuğundaki durak yerlerimiz oluyor yalnızca. diyeceğim o ki yalnızlık ölümle doğum arasına döşenmiş, ölümü ve doğumu da kapsayan insani bir içgüdüdür aslında. tadına alışınca bırakmanız zor olur içten içe bildiğimiz için bunu, yalnız kalmak istemez çoğu insan. gel gelelim ki bu istek çok normaldir. insanın toplumdaki yerini taşıyan isim ''birey''dir. Bireyin kökü olan bir, bildiğimiz tek yalnız sayıdır.
insan bazen kendini o kadar fazla aciz hisseder ki etrafında kimse olsun istemez.Aynen ağlayan bir erkeğin ne olursa olsun gözyaşını bir kıza göstermek istememesi gibi. yoğunlaşan duygular sonucu etrafındaki insanların yaptığı şakalar daha önce yapılan gülünüp geçilen iğnelemeler kaldırılamaz hale gelir. Karşıdaki kişinin ters bir hareketinde çok pişman olunacak şeyler yapılabilir öfkenin tümü bir kişiye kusulabilir. Bugün yaşadım ondan biliyorum zor zaptettim kendimi bir an önce evimin yolunu tuttum.
