Yalnız olan olmayan herkes birgün ölecektir zaten. Ayrıca kişi ölürken yalnızdır, o an orada bir tek kendisi ölür, çevrende yüz kişi olsa ne olur ölürken, daha da mı mutlu olursun? Ki birazdan o mutluluğun anlamı kalmayacaksa.
Edit: çevremde yalnız kalamayan insanlar var. Tabi yalnız kalamıyorum demiyorlar, zaten insan birkaç tanışıklığında anlıyor böyle kişileri. Genelleme yapmak istemem ancak genelde bu tür insanların sevgilileri ve arkadaşlık kurma sayıları çok fazladır. Bu tür bir tanıdığımın geçmişte 30'u aşkın sevgilisi olduğunu söylemişti ve bu kişi şu an sadece 20'lerinin ortasında. Bana saçma sapan ve hastalıklı bir durummuş gibi geliyor. Büyük ihtimal freud bu konunun üstüne birkaç bir şey söylemiştir.
Şimdi buradaki yalnızlık kalbî değil. O zaten allahın emri 83 sene oldu kalbimiz firak da.
Yav sokağa çıkıyorsun 2 kadeh çay içeceksin, yalnız kalamıyorsun. Diyorsun yabancı yere gideyim bari, bir defe gittin eyvallah yalnızsın kafa sakin. Fakat ikinci kez gittin mi yine yalnız kalamıyorsunn.
Suratı asık ve nahoş muhabbetli olmak lazım ama bu da bizde yok maalesef.
