şartlar gereği yalnız kalmamla* başvurduğum bir yöntemken, alışkanlığa dönüşen durum.
insanı alkolik yapacağı söylenir. çünkü alkolü bir sosyal etkinlik olmaktan çıkartıp olayı sadece oturup önündeki şeyi içmeye indirgendiği düşünülür. oysa kendi içine dönüp düşüncelerinle yüzleşmek için en cazip ortamı yarattığı söylenebilir. evde yalnızken bu tür düşüncelerle mücadele etmenin basıklığından kurtulmak için loş, sakin bir mekanın bar kısmına ya da köşe bucak bir masasına oturup yapıldığında tadından yenmez olur fakat bağımlılık yapar. bir noktadan sonra bir mekanda arkadaşlarınızın yanından yatmadan önce yapılması gerekilen işlerinizin olduğu bahanesiyle kalkmanıza ve sürekli oturduğunuz mekana geri dönüp tek başınıza içmeye, düşüncelere dalmaya başlama dürtüsü duymaya başlarsınız. risklidir, ama zevklidir de. bokunu çıkartmayın. ya da en iyisi yalnız içmeyin, mutlu değilseniz.
bazen kafa dinlemek için ilaç gibi gelir. Ama eğer tribe girmeye müsait bir ruh haliniz varsa, sabah bu ne berduşlar gibi amk! demiyecekseniz, güzeldir tadı başkadır.
yalnız içtiğinde hayatında olup bitenlerin muhakemesini daha kolay yaparsın. kendince hırslanır, ağlarsın, gülersin. daha sonraki arkadaş ortamında içmelere zemin hazırlarsın.. etrafındakiler o ortamı beklemişken dağıtmak için, sen bayağı büyümüşsündür. unutma temeli tek başına attın.
insanı eskiler ve hüznün diyarına sürükleyen durumlardan biridir. bir de arka fonda çalan bir şarkı varsa hüzünlenmemek elde değildir. o hallerini kimse görmemesi açısından yalnız içmenin keyfide paha biçilemez.
(bkz: içiyorsam sebebi var)
