Bugün bir yazar arkadaşa verdiğim tavsiyeyi buradan da paylaşmak istedim. Yalnız hissediyorsanız, biraz yalnızlığınızı yaşamak için kendinize izin verin. Demek ki insanlar size o ruh halindeyken iyi gelmeyecek. Neredesiniz bilmiyorum. Denize kıyısı olan bir yerde mi yok ormanı olan bir yerde mi.. Fakat vardır elbet vakit geçirilecek doğal bir ortam. Alın simitinizi kuşlara atın. Paylaşın. Alın kedi-köpek mamanızı migrostan 3 liraya. Yürüyüş yapın. Size katılan sokak dostlarımız olan canlılara verin. inanın onların iştahı, mutluluğu insana öyle büyük haz veriyor ki. Bütün insanlar, yaşananlar aklınızdan çıkıyor. Deşarj oluyorsunuz muhteşem bir şekilde. Deneyin. Haklı olduğumu göreceksiniz.
Eskiden merak ettiğim şeyleri artık anlayabilmemi sağlayan hissetmek. Bir insanın nasıl intihar etmeyi düşünebildiğine şaşırırdım. Neden derdim, tek bir umudu da mı yok geleceğe dair. insanlar yalnızlıkla ilgili şeyler söylerdi, anlayamazdım. Çünkü o zamanlar benim için yalnızlık çok iyi bir şeydi. Kendini dinlemek, uyumak, insanlarla uğraşmamak. Neresi kötü ki diye düşünürdüm. Ama böyle olmadığını gerçekten yalnız kaldığında anlıyorsun. Hani içmek istersin, ölene kadar hem de. işte, içmeye gidecek kimsen bile olmayınca anlarsın yalnız hissetmenin, yalnızlığın gerçek anlamı. Yalnızlık, senin dünyadaki zehrin olur. Daha da kötüsü çırpınsan da çıkamazsın kuyudan.
Bazen kaçınılmazdır. Her kişi hisseder bunu an ve an. Herkesin hem lanet ettiği hem de arada aradığı naçizane dostudur. Hem dert hem dermandır bazen (bazı şeyler gibi).
Şu sıralar iliklerime kadar yalnız hissediyorum. Sevgilim, yol arkadaşım,bitanem yok çünkü. Arkadaş desen tonla, dost desen 3 tane. Ama yine de bir yanım o kadar eksik ki.
Aynı insanla aynı Yurtta geçen 4 senelik üniversite hayatından sonra kendi hayatını kurduğun, kendi evinde kendi odanda yattığında hissettiğin boşluktur. Sabah uyanır uyanmaz gördüğün rüyayı anlatmak için oda arkadaşını ararsın yan yatakta ama yalnızsındır, yan yatak diye bir şey yoktur. işte yorulursun deli deli olaylar yaşarsın eve gelirsin, oda arkadaşın apayrı bir şehirdedir anlatamazsın. internette gördüğün komik şeyleri artık bağıra bağıra gösteremezsin ona. Gece kabus gördüğümde dilek kay ben geldim korkuyorum diyemem mesela ben artık.
Zaman geçiyor ve büyüyoruz. Büyümek adı altında yalnızlaşıyoruz. Üniversiteye geri dönüp dilekle sabahlara kadar konuşmak için her şeyimi verebilirim. Ama yalnızım. Üzücü.
En kötü hislerde top beşe girecek his.
Evde ev arkadaşınız varken, başka arkadaşınız varken, telefonun ucunda sevgiliniz varken bile hissedersiniz. Gitmez. Kimse bilmez.
