yalnız bir opera

bir aşk hikayesini anlatan destansı şiir.

O boşluk doldu sanırsınız, oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir.

bu şiiri her okuduğumda daha iyi anlıyormuşum gibi geliyor.
bana zamandan söz ediyorlar
gelip size zamandan söz ederler
yaraları nasıl sardığından,
ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden.
zamanla ilgili
bütün atasözleri gündeme gelir yeniden.
hepsini bilirsiniz zaten,
bir işe yaramadığını bildiğiniz gibi.
dahası onlar da bilirler.
ama yine de güç verir bazı sözler, sözcükler,
öyle düşünürler.
bittiğine kendini inandirmak,
ayrılığın gerçeğine katlanmak,
sırtınızdaki hançeri çıkartmak,
yüreğinizin unuttuğunuz yerleriyle yeniden karşılaşmak
kolay değildir elbet.
kolay değildir
bunlarla baş etmek, uğruna içinizi öldürmek.
zaman alır.
zaman,
alır sizden bunların yükünü
o boşluk dolar elbet,
yaralar kabuk bağlar,
sızılar diner, acılar dibe çöker.
hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir.
bir yerlerden bulunup yeni mutluluklar edinilir.
o boşluk doldu sanırsınız
oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir
en sevdiğim bölümü burası. çünkü o kadar gerçekçi ki ne olursa olsun her bıraktığınız insanda bu arkadaş olur, sevgili olur, kediniz köpeğiniz bile olabilir fark etmez onda bir parçanızı bırakmışsınızdır ve acıtan taraf da belkide budur yani eksik olan yanınız. yani o yoksunluk hissinin verdiği acı. ilk başta yoksunluğu onun yoksunluğu sanırsınız ama içinizdeki kopan parçayı arayıştır yoksunluk. o gittiğinde diğer insanlarla yapamadığınız sadece ona özel olan şeyler vardır. bunun nedeni artık o parçanızın olmaması gibi geliyor bana. (bkz: kafa ütülemek)

Bu şiiri sevdiğim birine okumadan, bu şiiri sevdiğim birinin bana fısıltıyla okuduğunu duymadan ölmek istemiyorum...

nasıl bir şiirdir arkadaş bu, ağladım ağlayacam ama utanıyorum öyle nedensizim ki, öyle çaresiz yine de ağlamamam lazım.

Nasıl bir şiirdir ki yaşanmışlık kokar nasıl bir şiirdir ki farklı ruh hallerinde sirayet eder tüm bedene. işkencedir üzüntülü zamanlarda. Bir hayıflanmadır geçmişe bakıldığında. Öyle çok yönlü ki ağza alınmaya korkulacak sevgiyi anlatıvermiş bir çırpıda. 15 dakikalık ses kaydını indirdim ama tabi kitabını da aldım ben hayatımda iki tane şiir kitabı hediyeli aldım biri yaz bitti diğeri gidiyorum bu. Özel bir şiirdir her bünye kaldıramaz hatta anlayamayan bazı duygusal özürlüler bunu basitlikle suçlarlar. Neyse hayatta bir kere okunsa bir şey kaybettirmez ama kazandırabilir.

müthiş bir murathan mungan şiiri.

--spoiler--
şimdi biz neyiz biliyor musun?
yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz. umut
ve korkunun
hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada
bir şey bulduğunda neyi, ne yapacağını
bilmeyen
çocuklar gibi
ve elbet biz de bu aşkta büyüyecek
her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz
--spoiler--

çok derin üzücü bir anısı olan bir murathan mungan şiiridir.

Bu şiiri okuyup da kendisinden bir parça bulamayan insan yoktur. Her okunuluşunda hani o geçmişin tozlu raflarında kalan " ah keşke.." dediğimiz anları , yarım kalmış aşkları hatırlatır.

Upuzun siirden,aklimda kalan cok musra var fakat;
Ve anladiginda, sende butun kazananlar gibi
Terk ettin.

Okurken bir türlü dikkatimi toplamayadığım, sürekli istemsiz bir şekilde geçmişe daldıran bir şiirdir.
Sonunda anladım.
Bu şiiri okumak değil hissetmek gerekiyor.

Ne kadar uzun olursa olsun insanın her hissedişinde yeniden kendine bağlayan bir şiir.

Mutlaka paylaşmışlardır ama bir kısmını da ben paylaşayım.

"...bana zamandan söz ediyorlar
gelip size zamandan söz ederler
yaraları nasıl sardığından,
ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden.
zamanla ilgili
bütün atasözleri gündeme gelir yeniden.
hepsini bilirsiniz zaten,
bir işe yaramadığını bildiğiniz gibi.
dahası onalar da bilirler.
ama yine de güç verir bazı sözler, sözcükler,
öyle düşünürler.
bittiğine kendini inandirmak,
ayrılığın gerçeğine katlanmak,
sırtınızdaki hançeri çıkartmak,
yüreğinizin unuttuğunuz yerleriyle yeniden karşılaşmak
kolay değildir elbet.
kolay değildir
bunlarla baş etmek, uğruna içinizi öldürmek.
zaman alır.
zaman,
alır sizden bunların yükünü
o boşluk dolar elbet,
yaralar kabuk bağlar,
sızılar diner, acılar dibe çöker.
hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir.
bir yerlerden bulunup yeni mutluluklar edinilir.
o boşluk doldu sanırsınız
oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir

gün gelir bir gün
başka bir mevsim, başka bir takvim, başka bir ilişkide
o eski ağrı
ansızın geri teper.
dilerim geri teper.
yoksa gerçekten
bitmişsinizdir.

zamanla yerleşir yaşadıkların,
yeniden konumlanır, çoğalır anlamları,
önemi kavranır.
bir zamanlar anlamadan yaşadığın şey,
çok sonra değerini kazanır.
yokluğu derin
ve sürekli bir sızı halini alır.
oysa yapacak hiçbir şey kalmamıştır artık
mutluluk geçip gitmiştir yanınızdan
her şeye iyi gelen zaman sizi kanatır..."

Ve bitti sonra yalnız bir opera başladı.
imrendiğin, öfkelendiğin

kızdığın ya da kıskandığın diyelim

yani yaşamışlık sandığın

Geçmişim

dile dökülmeyenin tenhalığında

kaçırılan bakışlarda

gündeliğin başıboş ayrıntılarında

zaman zaman geri tepip duruyordu. Ve elbet üzerinde durulmuyordu.

Sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun, biraz daha

fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.

Başlangıçta doğruydu belki. Sıradan bir serüven, ratsgele bir ilişki

gibi başlayıp, gün günden hayatıma yayılan, büyüyüp kök salan ,

benliğimi kavrayıp, varlığımı ele geçiren bir aşka bedellendin.

Ve hala bilmiyordun sevgilim

Ben sende bütün aşklarımı temize çektim

Anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sana

Bütün kazananlar gibi

Terk ettin

Yaz başıydı gittiğinde. Ardından, senin için üç lirik parça

yazmaya karar vermiştim. Kimsesiz bir yazdı. Yoktun. Kimsesizdim.

Başlangıçta doğruydu belki. Sıradan bir serüven, rastgele bir ilişki
gibi başlayıp, gün günden hayatıma yayılan, büyüyüp kök salan ,
benliğimi kavrayıp, varlığımı ele geçiren bir aşka bedellendin.
Ve hala bilmiyordun sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
Anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sana
Bütün kazananlar gibi
Terk ettin

Yaz başıydı gittiğinde. Ardından, senin için üç lirik parça
yazmaya karar vermiştim. Kimsesiz bir yazdı. Yoktun. Kimsesizdim.
Çıkılmış bir yolun ilk durağında bir mevsim bekledim durdum.
Çünkü ben aşkın bütün çağlarından geliyordum.

en sevdiğim şiirdir. şiir değil adeta baştan sona öyküdür.