Gezgin olmak isterdim.
Yerlesik hayati terkedip gocebe olmak.
Sehirler gezmek...
Hep gitmek, hep yer degistirmek, ait olmadan, sonu ucsuz bucaksiz sekilde ilerlemek. Hayati sahiplenerek degil cesurca yasamak.
O zaman yasamis sayardim kendimi. Ev yok, araba yok, is yok, kariyer telasi yok, kredi karti desen hic yok, akraba yok seni baglayan hicbir sey yok. Iste gercek ozgurluk.
Hayat korkarak yasanmaz, yasadigimiz hayatlar ayagimiza gecirdigimiz prangadan farksiz. Bu Kisitli sartlar altinda hedefledigimiz son durak evlenip coluk cocuga karismak oyle mi.
Ve bir de mutlu olmaya calisacagiz. Surekli mucadele edecegiz. Koskoca evrende 60 yillik omrumu turkiyenin her yerini gezmeden olecegim, o kadar dogmusum etmisim belkide cehenneme gidecegim, su dunyanin hakkini veremeden olecegim.
Bu dunyayi layigiyla yasayamadan hakkini veremeden olecegim.
Ayagimi maldivlerin o muhtesem turkuaz berrak denizine sokmadan olecegim.
Ne kadar sinirli bir hayat. Aliyle veliyle ayseyle fatmayla ugrasmaya devam.
Bir manzara eşliğinde olan ise eğer, tek hayalimdir. Eşsiz manzara, biraz kitap, ve bol bol kendim, düşüncelerim. Çünkü kalabalıklar arasında yalnızlık en kötüsü.
