gidilecek yere ulaşmamada farklı alternatifler olsa dahi bazen kendiyle kalmak ister insan, tek başına dalıp gitmek ister akıp geçen manzaralara.tünellerdeki karanlıktan dışardaki aydınlığa geçişi kendiiyle özdeşleştirir.belki de yanında ürkek bir martı gibi olan o beyaz el yoktur, olmak istememiştir ya da.uzun olan yolunda kendisiyle ve yalnızlığıyla yürümesidir belki de tek başına çıktığı bu yolculuğun sebebi...
ucuzluğu ve yarı modern haliyle cezbeden ulaşım biçimi. bilinmeyen yerlere ulaşma çabalarınızla camlarında kilitlendiğiniz, insan profillerinin farklılığını anlayıp sokakta görseniz ayrıştırmaya çalışacağınız insanları bir bütün olarak görmeyi öğrenebileceğiniz ruh hali için hoş bir seçim. kalabalıklar içinde yalnızlaşmak ve insanların ana duraklarda treni terk etmesiyle birlikte ayakta durmayı da öğretebilir. kavgaya, sürtüşmelere, aile içi ilişkilere, çocukların kurgu dünyasına, orta yaşın dert ettiklerine, gençlerin bayağılaşmasına, yardımlaşmaya, tanımadığınız bir insanı teselli edebileceğinize şahitlik edebilirsiniz. özellikle umutsuzluk ruhta vakıfken kesinlikle yapılması gerekli. alışma evresi için kısa yolculuklar deneyin öncelikle ki daha sonra uzunları alt edebilmeyi göze alabilin.
kafa da dumanlıysa tam trip yolculuğudur, yollar uzayıp gider geçmiş, bugün, gelecek hepsi bir çember olur sende içinden geçersin dönüp bakarsın bir arpa boyu yol gitmişsin.
yemekli vagonda rakı pilaki söyleyerek çok rahat yapılan yolculuktur. istanbul eskişehir arası defalarca tecrübe ettiğim hadise. bi de sigara içilebiliyodu eskiden o vagonda. daha bi şukelaydı.
