mehmet arif derbend'in altıkırkbeş yayın'dan 2000 yılı haziran ayında çıkan kitabı. aynı yılın soğuk bir sonbahar gecesinde, bir dostun evindeki sabahlama seansında, dostu, arkadaşı, muhabbeti bir kenara atıp, kendi köşeme çekilerek sabaha kadar bitirdiğim; benim mezhebimde kitap çalmak, arkadaştan araklamak, izinsiz ödünç almak vb. davranışlar ölümcül günahlardan biri olarak sayıldığından, sabah herkes uyurken dost evinden ayrılıp bir kitapevine giderek aldığım eser. bilahare kendi evime koşmuş, güzel bir uyku çektikten sonra, uyanınca tekrar okumaya başlamıştım.
okuduğum en güzel kitaplardan biridir.
kepçe arif'in yalnızlığı, nefes alsa yeter olan felsefesi güzeldir.
kitapta o kadar güzel şarkılar vardır ki, ayrı bir dünyadır.
"yani hayatın gerçek yüzü. sen yakamozları avucunun içine alabiliyordun, birileriyse seni."
