yalnız kalamayan ucubelerin hayal bile edemeyeceği o zevki alabilen manyaktır. kıskanıldığı için yıllardır bok atılandır. çünkü herkes yalnız kalamaz veya bundan memnun olamaz.
Bulunduğu ortamda insanlar tarafından keşfedilmek veya bilinmek amacı güdülmeyen, sadece yokluğunun izi belli olmasın diye var olan, duvarda asılı alışıldık bir resim muamelesi gören manyak'ın yapabiliyor olması gereken en asil davranıştır.
biraz mazoşist bir kişilik olma ihtimali yüksekttir. hatta zerre kadar gamim olmamasından dolayı mıdır nedir bilmem. ben de o manyaklar sınıfı içinde bulunuyorum hatta şöyle bir şiir de yazmıştım.
Yalnızlığım ana baba günü benim
Kim yok ki?
Amcamın oğlu hüzün var mesela
Halamın kız özlem de burda
Eniştem var pişmanlık
Karşı komşumun ufaklığı umut
Doğduğumdan beri tanıdığım hayat
Ve biricik aşkım yalnızlık!
Damardan yalnızlık alıyorum ben
Bazen yakıp içiyorum da
Kafama eserse içine iki buz atıp... *
nasıl dramatik bir hava verdim amına koyım; ben bile şaşırdım. aslında bunu söylemek istememiştim ben, yani dramatik havayı diyorum; katmak istememiştim. kendiliğinden gelişti sanırım, bazen olur böyle.
