aslında etraftaki yüzlerce insana rağmen zaten yapayalnız olduğunuzu, hep üşüdüğünüzü farkedene kadar yaşadığınız korkudur yalnız kalma korkusu.. Sonra kronik bir hayal kırıklığına dönüşür, öyle gider...
tek başına hiçbir şey ifade etmeyen kendini ancak toplumla bulabilen, anlamdan yoksun olduğu hissine kapılan bireyin yaptığıdır. (bkz: en iyi adamlar yalnızken güçlüdür)
