varolmak dediğimiz şeyin karşısına çokca yok olmayı ve onun en bilindiği sanılınan şekli "ölüm" ü koymakla hata ediyor olabiliriz..
oysa ölüm varolmanın türlerinden biri olabilir yalnızca..
varolmak tam karşısında hiç olmayı, yani hiç olmamayı aslında tutuyor ise.. ki öyle olmalı..
peki yalnız olmak tam karşısında kendisinin neyi tutar.. nedir karşıtı o nun..
karşıtını tanımlayan bir başka sözcük bulamayacak kadar olabilir mi.. ne diyeceğiz ki işte, yalnız olmamak olabilir mi..
cemal abi ye dönerek söylemek gerekirse, bir sürekli öğreniş hani başka türlü olmayanı, olamayanı.. erken yanılgılardan sıyrılıp.. sürekli ve kaçınılmazca büyüyen yalnızlığı.. her deneyişle yeniden..
aslolan rakıdır.. ve herkes o na hakettiği saygıyı gösterecektir bir gün..
