zor eylemdir. sevgilinizden ayrildiniz, kafayi ne ara toparlayip da ders calisabildiniz ki? sevgiliden ayrilip da "yalniz kaldik mna koyim, ders calisalim bari" diyebilen tek insan var midir? toparlayabildiniz mi iki gunde? helal olsun arkadasim.
her neyse. yapilmasi gereken seydir aslinda; kac yasinda olursan ol gelecek hayalin olur, calisirsin; yalniz da olsam "alayim kendime ev araba, cekeyim laptopumu; acikti mi ararim pizzaciyi 3 ogun pizza yerim anasini satiyim" diye dusunursun. en guzelidir iste, hayat dedigin budur. pek sevdigimiz, pek yaranmaya calistigimiz insanlar kimmis ki? kitaplara gomul, dogaya ver kendini birader, ne kasiyorsun? dogumgunu hediyesi var, kotu gununde yaninda olmasi var. birak abi, o da senin yaninda olmasin; zaten insan olmayinca kotu gun mu olurmus?
kitap oku, ders calis, yazi yaz; gelistir kendini bi konuda. hic olmadi, cik daga ormanda odun kes. hayatin ne oldugunu o zaman fark edersin iste, bilgisayar - okul - cafe arasinda hayati gecenlerin ne kadar yanlis yaptiklarini, gencliklerini degil hayatlarini heba ettiklerini gorursun. boyle moktan bi yer iste dunya, derse verin kendinizi anasini satiyim, harbiden..
