bütün geceyi aglayarak gecirdikten sonra 2tane balon gibi gözle sabah hukuk sınavı cilesini cekip sevgilinizin sizin icin sadece eve bırakma görevini yerine getirip vicdanen rahatladıktan sonra cekip gitmesiyle evinizde hissettiginiz his
Yollara pusu kurmuş yalnızlığın pususuna düşmektir. işte o zaman gözlerini üzerinize diken acıların saltanat vakti gelmiştir...
Aslında bir ölçüde keyiflidir yalnızlık. Başta özgürlük hissi verir, ancak sonra bu his yerini yalnızlığın esaretine bırakır.
Etraftaki bütün seslere, bütün ışıklara rağmen insan yalnız hisseder kendini. Derken yalnızlığını iki damla göz yaşı ile paylaşır. işte o zaman artık yalnızlığı yalnızlık bile olmaz...
buzlu camın arkasından bakmaktır hayata.. koşuşturan bir dolu insanın ıssızlığı koyu renk bir ruj süren beyaz tenli bir kadın gibi gibi daha da belirgin hale getirmesidir ..
izole odacığınızda size ulaşmaya ya da sizden uzaklaşmaya çalışan bir çok kişilik tarafından rahatsız edilmek, yanınızda birilerini isterken bile mahremiyetinizin tecavüze uğradığını hissetmektir.
yalnız olmak, ya da terkedilip, satılıp, uzaklaştırılıp yalnız edilmek...
ama yoktan var etmemekdir yalnızlığı.
yalnız doğmuş olmak, bunu bitirecek insandan medet ummak,
ve her "artık yalnız değilim" deyişte, güvenin sokulması bir taraflara.. daha da yalnız kılınmaktır gelip gidenler tarafından.
kozanın deliğini bir kere daha yamamaya çalışmak, ama artık tutmamasıdır..
kalabalık içinde, bağıran, konuşan, fikirler veren, üzülme diyen, geçeceğine dem vuran kişiliklerin yanlarında,
kocaman bir kalabalıgın ortasında kimi zaman öyle tek basınıza kalma durumudur. derdinizi halinizi soran yoktur, vardır belkide ama anlatamazsınız icinizdekini. belkide herkesin cekip gittigi bir gün basınıza gelicek durumdur yalnız kalmak. yalnız dogduk belkide dünyanın kanunu budur , her insan yalnızlıga mahkumdur.
hayatınız boyunca peşinizden gelen, bir açık bulduğundaysa sorgusuz sualsiz yerleşiveren boşluk duygusu. seversiniz aslında yalnız kalmayı, bir süre uzaklaşıp kafa dinlemeyi, ama yalnız hissetmek bambaşkadır. yalnız kalmak sizin tercihinizken, yalnız hissetmek bir tercih değil, kendini zorla ağırlatan davetsiz bir misafir gibidir. siz istemeden habersizce gelir ve belki de uzun bir süre kalır. en yakınlarınızın bile anlayamayacağı, yardım edemeyeceği çıkmaz sokaktır. çünkü her yalnızlık farklıdır, her yalnızlığın başka bir adı vardır.
Kalabaliklar icinde yalniz kalmak yada yalnizliklar icerisinde kalabaliklasmaktir. Universite vs gibi sebepler ile evden ilk kez 18 yasinda ayrilmanizdan itibaren bu sessiz kanser hayatiniza girer aslinda yada baska bir sebeple. Yeni dogdunuzda gozunuzu actiginizda yaninizda olan aileniz, artik her saniye yaninizda degildir, cocukluk arkadaslariniz gelecek kaygisi ile dagilir saga sola. Ne zor sey yalnizlik degil mi? Hepimiz kendi icimizde yasiyoruz, kendi hikayemizde bize verilen dandik basrolde elimizden geldigince rol yapmaya calisiyoruz. Yalnizliktan kurtulayim derken, aslinda hep yalniz olacagimiz gerceginide unutmaya calisiyoruz. Bu dünyaya kendi basina geldin, giderken de gene kendin gideceksin, öyle degil mi?
