.
-
Dalgalar hışırdar kayalıklarda
bıçağını biler keskin rüzgarlar
yalnız bir ışığın hüznüdür bu
bir kendi aynam bir deniz duyar
Suları yollara böler aysız gecede
pruvası gurbet kokan gemiler geçer
elinde kitapları yorgun bir adam
düşlere dalar uskur izinde
Yaşlı bir fenerin gördüğüdür bu
gecelerle öpüşmenin aşkıdır bu
aydınlığı köpürtür de kimseler bilmez
kendiliğinden yanmanın hazzıdır bu
Dağların kumsalı öptüğü yerde
ürkek martıların sırtını okşar
sırrını anlatır derinliklerin
dost olunsun ister gülen yüzüne
Bir dalın kırılması ürpertir onu
yıldız kaymaları canını yakar
ışığıyla sıvazlar karanlıkları
sabahı bekler kan ter içinde
Önü deniz arkasında dağ
yedi rengi böler attığı nakışa
ormanların türküsü bir de dağların
elinden tutarlar yorgun adamın
Adam mı fenerdir fener mi adam
ışıktan damlalar akıp durdukça
biri diğerine misafir olur
birlikte çırpınırlar mor akşamlarda.
* *
