türkiye'de ateistlerin düştüğü durumdur. aklındakileri kelimelere dökecek insan bulamaz yanında, insan bulur karşıt olur. zamanında nietzsche'nin de başına geldiği gibi fikirlerini kimseyle paylaşamaz. düşünür; ben mi çok akıllıyım yoksa bu çevremdeki insanlar benim görmediğim şeyleri mi görüyor.
bu korku yalnız kalmak değildir, kalabalığın ortasında bile olsan; yüzlerce arkadaşın bile olsa yanında, fikirlerinin uyuştuğu bir kişinin bile olmaması yalnızlığıdır. kendini bir rüyada sanar, nasıl olur da insanlar böyle düşünür diye inanamaz; kendisinden nefret eder. acımasızca iç kemiren korkudur.
