kalabalıklarda kaybolmaktansa, kişinin kendisi için yapabileceği en güzel eylem. dünyanın belkide en özel duygusu. aşk gibi sevgi gibi yalan dolan yoktur içinde. tamamiyle en saf halinde gelir size ve çöker. alıştığınızda hiçbir duyguya karşılığı gelmez ve ona içten içe birşeyler beslersiniz... adını siz koyun benden bu kadar..
yalnızlıkla yüzleşmek belki de güneş battıktan hemen sonra sahil boyunda tek başına denize bakarak yürürken, etrafında el ele tutuşan çiftler farkedildiğinde gülebilmek, onlar adına değil kendi adına mutlu olabilmektir.
asker de sigarayı bıraktım ben. günde bir paket içerken ve sevdiğimden ayrılmışken. üstelik ülke hudut karakollarının birisinde öylece yalnızken bıraktım ve bunları yazarken hala askerim. şimdi düşündüğümdehüzünlü ve acılı umutlarım var elimde onlarda zamanla birlikte akıp gidiyor. nefessiz uykularımda yalnızlığımla yüzleşirken birşeyler mırıldanıyor dudaklarım, aklım ve kalbim hiç benim olmamış gibi başka yerlerde sığınacak yer arıyorlar. sanki ben onlara acı veriyormuşum gibi bana gelmiyorlar. ikiside olmadan yaşanmıyor ama.
sonra biraz uyku ve gene aynı sabahlar....sessizlik ve sensizlik.
herhalde yukardaki gibi bir şey yalnızla yüzleşmek.
