ilk olarak telefonumu kapattım. büyük bir sessizlik kapladı ortalığı. ne beter bir aletmiş ki gürültüsün kulaklarımın üzerinde dans edişini farkedemez hale getirmiş beni. hey dostum sana söylemek istediğim bir şey var. beynime gönderdiğin bütün o radyasyonu al da münasip bir yerine sok tamam mı? benim de hatam var kabul ediyorum sana ihtiyaç duyduğumu düşündüğüm için. allah belamı versin!
feysbuk hesabımı açmadım bu gece. evet, bilgisayarım açık ama tarayıcımın adres satırına o adresi yazmayı düşünmedim bile. tivitırdan tivit de atmadım hem! yaşasın ben! harikayım!
oturdum lan öyle... düşündüm biraz... evet müzik dinledim kabul ediyorum ama yine de hande yener, serdar ortaç falan takılmadım. zaten öyle bir adam değilim de yine de belirtme ihtiyacı hissettim.
yalnız kaldım. sesimi unuttum. düşüncelerim dolup taştı bedenimde ve parmaklarıma vurdu. durduramadım. gözüm de doldu biraz ve anlatmak istediklerimi istediğim kadar anlatabildim mi onu da bilmiyorum.
yine de çabaladım.
yalnız kaldım. iyi geldi biraz yine...
ve işte ayıp olmasın diye tanım yapayım dedim. silinmesin diye yazdıklarım... çöpe atılmasınlar istedim.
