hayat boyu bunu anlamak zor ve zaman alır.aslında insan yalnızdır kalabalıklar içinde bile yalnızdır bu yalnızlığını zor zamanlarda daha iyi anlar.bir kul için allahtan başka dost ve vekil yoktur.
bazen var olduğunu düşündüğümüz insanların aslında hiç olmadıkları ile yüzleşmenin ve bunu anlamanın geciktiği her an, yalnızlığın anlaşılmadığı andır.
--spoiler--
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular
Yagmur giyerlerdi sonbaharla bir.
Azicik oksasam sanki çocuktular,
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemistir.
Hayir, sanmayin ki beni unuttular.
Hala arasira mektuplari gelir.
Gerçek degildiler, birer umuttular
Eski bir sarki, belki bir siir
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular.
Yalnizliklarimda elimden tuttular
Uzak fisiltilari içimi ürpertir.
Sanki gökyüzünde birer buluttular,
Nereye kayboldular simdi kim bilir.
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemistir.*
--spoiler--
aynı kişiden, sık sık telefon geldiği anlardır. yalnızlığın farkına bile varılmaz. düşünülmek, merak edilmek ne güzeldir. tersi bir durumda ise, yalnız değilken bile derin bir yalnızlık hissedilir.
