çok zordur. bi tarafını alatmaya kalkarsanız diğer tarafı eksik kalır. yalnızlık içinde yalnızlık.
yaşaması, anlatmasından daha kolaydır. rutinleşmiş günlerin getirdiği sessizlik bile sonraları size değişik bir tad verir. sarılacak kimsenin olmayışı ise daha çok sigaranın, daha çok alkolün habercisidir. yeni bir gün başlar ama hep aynı günü yaşıyormuş tadı kalır damaklarda. hiçbir şey değiştiremez yalnızlığı bazen. ne dostlar, ne de delicesine aşk olunan sevgili. çünkü yalnızlık sizin artık mizacınız olmuş, içinize işlemiştir. üzerinizden çıkarıp asamayacağınız bir giysi ya da nahoş ama hoşunuza giden bir baharat olabilir yalnızlık. ama hiçbir zaman size düşman olmaya kalkışmaz.
yalnızlık çoğu zaman insanı obsesifleştirir. ki insan yalnızlık içinde de mükemmel bir düzen kurabilir. hep aynı şeyleri yemek, hep aynı şarkıları dinlemek aslında işin güzel yanlarıdır. çünkü insan sevdiği için bunları yapar. değişiklik istemez, isteyemez. kaybolduğu şiirlerin arasından çıkmaz istemez. çünkü yalnız insan kendince orda mutludur. etliye sütlüye karışmadan.
eğer "bir cümle" zorunluluğu varsa, o cümle şu olurdu;
her kimliğe doğuştan yazılı tek uğraşıdır insanın bir yaşama sırasında.
