Zor olandır... bir kaç defa toplu taşıma aracında ruhumu teslim ettim ve gayet zevkliydi ama yalnız ölmek gerçekten zordur. Bir keresinde evde kimse yokken can verdim, o nasıl bir acı...
ebu hureyre (r a) anh için peygamberimiz(s a v): ebu hureyre yanlız yaşayacak ,yanlız ölecek ,yanlız dirilecek hakikatten o çölde hanımı ve hizmetçisinin yanında ölüyor ve cenazesini kadınlar gömemiyor sonra oradan geçen bir müslüman topluluk onu gömüyor.
sonuçta kalabalık ölsen de yok olacaksın yalnız ölsen de, yalnız ölüp en azından sevenlerine ölüşünü izletmemek daha iyi. bu görüntü akıllarına gelebilir, acıları daha da katlanabilir, yalnız ölmek daha iyi o yüzden.
çok primitif ve bir hayli de subjektif bir entry olacak muhtemelen ama; bir şeyler kafa yorabildiğim zamandan itibaren bu dünyadaki en büyük korkularımdan biridir.
herkes yalnız ölür, kim götürebilmiş yanında bir şey.
küçük ayşe bez bebeğini götürebildi mi, tecavüzcüsü tarafından öldürülürken,
ya da ahmet'e araba çarparken oyuncak kamyonunu da alabildi mi yanına.
ya da bastonuyla giden gördünüz mü siz hiç.
herkes yalnız ölür.
ama herkes yalnız yaşamaz.
yalnızlığı haketmeyenler, sevdikleriyle yaşayacak, sevdiklerinin yanında öleceklerdir.
yalnızlığı hakedenlerse, her gün yaşarken öleceklerdir.
bir yurt odasında yalnız başına gripten inlerken insanın aklına gelen ihtimal. büyük ihtimalle de eğer kazayla filan yola erken çıkmazsam başıma gelecek şey.
