ailelerine karşı mutlaka yaptıkları eylemdir. ama hızını alamayıp etrafına da yalan söylemeye devam eden kişilerdir. herkesten güven beklerler ama yalan söylemek onlar için bir yaşam biçimidir.
ben hiç söyleyemediğim için söylemiyorum. belki bi kere ciddi ciddi söylesem, gerisi gelicekte...
her şeyi yapabiliyom, yalan söylemeye dilim varmıyor ya. ölümü göze alırım, sonsuza kadar mapuslarda yatarım, yine de söyleyemem gibi.
kızlarda da tam tersi ölümü göze alıyorlar yine de dürüst olmuyorlar, son nefeslerine kadar yalanlarına devam ediyorlar.
tamam türkiyede yaşıyoruz söylemek zorundalar da ne biliyim ya ailesi dışındakilere söylemeleri çok saçma.
Ben ki profesyonel yalancıyım. Arka arkaya 10 tane hikayeyi anlatır, tersten tekrar edebilirim.
Lakin bazı kızlar var, beni bile cebinden çıkartır. Ha yakalanır yakalanmasına, mesele bu değil. Zaten sorun o vakitten sonra doğar.
“Sen bana güvenmiyor Musun yaneee? Ne zmn yalan söyledim kieee?”
Boş verin. Ses etmeyin, eğlendiğiyle kalsın garip.
Ben yalan söyleyeni sevmiyorum. Söylenen yalanı hemen anlıyorum,üstelik yalan söyleyen kişiyi de ifşa ediyorum. Kısaca yalan yakalamakta üstüme yok o yüzden yalan da söyleyemem.
