kültürlü olması yalnız kalması için başlı başına bir sebeptir. çünkü kültür seviyesi sebebiyle etrafında insanlar olsa dahi o yalnızdır, birliktelik bedenen değil ruhen gerçekleşen şeydir ve asgari müştereklerde buluşabilmenin şartı da belli bir vasatın üzerine çıkabilmektir. mesela, anlaşılması çok basit bir cümleye, kendisinden üç kat uzun şerh düşüyoruz, varın vasatı siz düşünün.
He bak şimdi insanlar böyle kişiler var mı diye düşünür sonra olabilir der başlığı açar yazmak ister ama sonra kendisinin bu kadar kültürlü biriyle konusacam ama o benle konuşacak benle kültürlü gözüken benle deyip burdan uzaklaşır der ve yazmaktan vazgeçecektir.
yakışıklı ve kültürlü olmayıp , buna mukabil yalnız olmayan insanın da olduğunu varsayıp karşılaştırma yaparsak ;eksiğinin özgüven sorunu olduğunu tespit ettiğimiz insandır. şimdi diyeceksiniz ki; yakışıklı ve kültürlü insanın nasıl özgüven sorunu olabilir diye. o işler öyle olmuyor işte. olsaydı entrymin başında ki önermeyi demezdim zaten.
Yalnız olma ihtimali yüksek insandır. Çünkü beğenmez çakma on kuruşluk kokusunu, göğüsünün dekoltesini, kocaman poposunun taytını... Kriterleri farklıdır vesselam.
Bir kemaliste göre yobazım okuduğum bin küsür kitap onlar için önem arz etmez. Bazılarına göre yakışıklıyım bazılarına göre 'biz onları ibret olsun diye yarattık' ayetinde bahsedilenim. Yani bunlar göreceli şeyler. Ama yanlızlık sebebim tamamen ilişkilerden sıkılıyor olmam.
aslında olmayan insandır. fakat iki kitap okuyunca kendini kültürlü zanneden, saçlarına şekil verip biraz da marka giyince yakışıklı olduğunu düşünen angutların var olduğunu zannettiği insandır. öyle bir şey yok, kendinizi kandırmayın dingiller. mesela bu adamın 5 tane sevgilisi var, ama yok canım ben ne yakışıklıyım, ne de kültürlüyüm, sensin onlar.
bir de dul olan insan vardır ki sormayın, her baktığım yerde bana dulsun sen diyor tüm varlıklar ve buna içten içe kızmaya başlıyorum. tersim pistir ha.
