herkesin kendisiyle dalga geçilip, umursamazca yüzüne bakmayacağını bilen ama bir ihtimal ile ne de olsa bir salak kız bulurum diyecek kadar da avutulmuş yüreği ile sokağa çıkan erkektir. bana bak erkek bozuntusu bana, sen kimsin lan da sokağa çıkıyorsun keriz!, sana değil bir kız yarım kız bile bakmaz lan hödük. boşuna işgal etme sokakları evde otur mal.
sokağa çıkmak için yakışıklı mı olmak gerekiyomuş. insanların dış görünüşü ne zamandan beri bu kadar önemli oldu? ya da çirkin olmak kendi tercihi mi insanların? sözlüğün en saçma en ergen başlığıdır.
yaradan yüce mevlam bize de verseydi 3 arşınlık omuzlar.
basketbolda oyun kurucudan hallice pivot kadar abartısız bir boy.
gözlerde belli belirsiz saks mavisi, kaşta doğuştan bir yara, kirli, hafif sarıya çalanından sakallar.
karadeniz misali hırçın, peşi sıra gelen dalgalarıyla kulaklarımızın arkasına dökülen saçlar.
"üstünüze şarap döküldü heralde, çıkarın da sileyim, yoksa leke kalır" dediğinde hatun kişisi salına salına tişortü çıkardığımda kemerin hemen üstünde beliren adonisler, alkolden kocaman olmuş göbek yerine ne sixi, eight packler...
ama neylersin ki hayat acımasız, ölüm ani dünya fani, vermeyince mabud neylesin mahmut?
sözün özü allah kahretsin ki o benim, kim istemez kıvanç tatlıtuğ gibi salınan, döşü kıllı ama yok işte, lanet olsun demek böyle adamlar ssevilmiyor sözlükte, 7 entry daha kaldı ona tamamlanması için, acaba yazmasam da hep çaylak mı kalsam? kimse göremez o zaman beni?
