bir empati üstadı olarak en çok zorlandığım konulardan bir tanesi. eve geldim bin tanesi.
fevkalade bir egoistlik seziyorum bu konuda. ağlayan insan, muhtemelen o ölen insandan gerek duygusal gerek maddi olarak menfaat sağlıyordur ve bu artık gerçekleşmeyeceği için ağlama derecesine geliyordur. bunun başka bir açıklaması çok zor inanın.
insan kötü bir duruma üzülür ve ağlar yahu. ölümün kötü bir şey olduğunu kim söyledi size? ne bu şuursuzluk, kendini bilmezlik? o kadar şuursuzken hem nasıl oluyor da artistik bir şekilde güneş gözlüğü takmayı unutmuyorsun veya yarım başörtüsü takmayı unutmuyorsun? iki gün sonra tapu listesi, banka cüzdanları inceleyeceksin ölen kişiye dair.
insanlar sevdiklerini bir daha göremedikleri için üzülebilirler. kimse annesi öldüğünde menfaat sağlayamayacağı için ağlamaz gerçekten üzüldüğü için ağlar.
duygularını dışa vurma konusunda ağlamayı tercih eden insandır.
"doğru olan budur" şeklinde bir genelleme yapmak yanlıştır zira bazı insanlar duygularını dışa vurma yolunda farklı yollar tercih edebilirler.
birinci derece yakınını kaybetmemiş insan söylemidir. ağlamak insani bi duygudur bi yakınını kaybedince insan ölüm karşısında aciz olduğunu anlar ve ağlar bundan daha normal bişey yoktur.
bencilce bir duygudur. ölenin arkasından ağlayanlar; vay efendim "sen şimdi öldün, seni çatır çatır yakacaklar ne yapacaksın oralarda". diye ağlamaz.
herkes; "ben şimdi sensiz ne yapacağım". diye ağlar.
görüldüğü gibi bencilce...
