kimi zaman uzağındayken daha iyi tanırsın bi insanı. hakkında düşünmeye fırsatın olur, yakınındayken göremediğin taraflarını farkedersin, empatinin canına okuyup, kendin olmaktan çıkıp o olursun. belki de bu yüzden ayrılık da sevdaya dahil ve belki de bu yüzden kalem şairin elinde.
fazla samimiyetin işin suyunu çıkardığından dolayı söylenebilen söz. şeyh edebalı osman bey'e verdiği öğütlerden birinde de "sevildiğin yere fazla gidip gelme, saygınlığın gider" der. iki kişi arasındaki fazla samimiyet de böyle sonuç doğurur.
"Aşkın anahtarı şairin elinde
Suçun anahtarı şairin elinde...
Sözün anahtarı şairin elinde
Günün anahtarı şairin elinde...
Yakın olmak için, uzak dur benden
Bir çocuk kadar masum uzandım yanına
Kokunu duymak için girdim koynuna
Yaşam diye birşey yok, unutmak diye birşey yok
Beni bu masum gözlerle yalnız bırak
Yakın olmak için, uzak dur benden
Aşkın anahtarı şairin elinde
Suçun anahtarı şairin elinde...
Seksin anahtarı şairin elinde
Kanın anahtarı şairin elinde...
çok bunalan bünyenin yalnız kalma ihtiyacı içinde özellikle canını çok yakan kişiye söyleyeceği biraz sitem gibi görünse de işin aslı yalnızlığa dönme özlemini içeren cümledir. çünkü sadece yalnızlıktan korkmayanlar özgürdür.
özgürlük aşktan daha vazgeçilmez bir duygudur. dendendenyus şöyle diyordu. "aşkım için herşeyi yaparım ama özgürlüğüm için aşkımı feda ederim" hem zaten en büyük aşklar bile zamanla geçici değil mi?
işte böyle bir şey; yakın olmak için uzak dur benden.
