boktan bi durumdur. 6 kişilik yakın arkadaş grubundan 4 kişinin evli olmasıdır. benim bir iliskim dahi yokken bunların çocuk sahibi olmaları birde. bunlar hep hayata dair iç burkan detaylar işte.
Kimi görsem evlenmiş karnında da yavrusu yada nişanlanmış bu yaz evleniyor bu ne ya çok meraklılar bir imzanın kölesi olmaya. Hepiniz evlenin bi ben evlenmiyecm.
insanı depresyona sokar. ulan ikinciyi alan var üstelik daha 22 yaşındayım. ne bok yemeye evlendiler anlamıyorum ki. biri kocası ile Türkiyeyi geziyor. birinin 1 yaşında bir oğlu var. Biri evlendi, boşandı ve şimdi nişanlı. birinin de haftaya nişanı var. Benim sevgilim bile yok amk.
maalesef doğru insanın çıkmamasıdır.
yarama bastın dur yazayım biraz. aslında baya yazılacak şey varda. neyse.
uzun yıllar birlikte olduğum ingilizce öğretmenliği okuyan (şimdi öğretmen) vardı, memur ol diye diye beni baya sıkıntılara soktu. tamam hak verdim. neyse dersane atama süreçleri derken memur olduk. sonra kalkıp annesinin sözünü dinledi beni hepten terketti. çok yıkıldım, üzüldüm ama zorla bişey olmaz ki. neyse sonra hukuk okuyan bir kız vardı üniversiteye aynı serviste gidip geliyorduk, önceden acı yaşadık ya temkinli davranıp kızın beni istemesine rağmen soğuk davranıp ilgilenmedim. yoksa onunla da gezip tozacak yine sıkıntılar olmasının önüne geçemeyecek diye düşünüp yalnızlığa devam dedik. ondan sonra baya peşinden koştuğum bir kız vardı bu sefer o istemedi farklı bir şehirdeydi. ve bundan sonra tam 4 kızla görüştüm biri Türkçe öğretmeni, biri diyanette çalışıyor, biri kimya müh. bitirmiş ama etkilenemedim. neyse geçenlerde kolejde öğretmen olan biriyle görüştüm, ben bu kıza kariyer planlarımdan bahsediyorum seneye üniversite okumaya başlayacağımdan kurumlar arası geçişlerden ekonomik anlamda hayatın iyi olacağından vb. ben bekliyorum ki, maşallah ne kadar ince düşünceli biri demesini takdir etmesini kalkıp demez mi zaten erkek bu yola çıktıysa eşine bakmakla mükellef diye. düşündükçe sinirleniyor insan sanki ben bunu bilmiyorum. konuşma tarzını ses tonunu görüşme bitse de kalksak tavırlarını hiç unutmam. ben öyle aman aman güzel bir kız istemiyorum, ama akıllı olsun, dindar olsun, biraz neşeli olsun yeter. biraz etkilensek yeter ama çıkmıyor öyle kolay. belli ihtiyaçları gidermek için evlenilmez ki, bir ömür beraber olacaksın basit durum değil ki bunlar. kısaca bu işler zormuş. birkaç zamandır yalnızım ve aslında fena değil bu durum. elbet bu imtihan da biter sonra yenisi başlar. Allah olsun yeter hayatımızda.
Hiçbir önemi olmayan hadisedir. O evlenenlerin 5 ya da en fazla 10 yıl sonrasını bir düşünün. Klasik Türk ailesini. Baba, anne ve çocuklar. Sabah çıkıp akşam gelen baba, ona yemek yapan ve evi temizleyen anne. Okula giden ve para isteyen çocuklar. iletişimsizlik. Yeri gelir eften püften ama şiddetli kavgalar. Hepsi evlilikle birlikte bir yere zincirlenmenin, çocuklar aracılığıyla kendi hayatındaki eksik yanlarını tatmin etmeye çalışan iki egonun çarpışmasından doğan enkaz bir kurumdur. Ha tabi maddi güvence olabilir mi olabilir, ancak aranılan şey, biriyle ömür boyu birlikte olmak gibi akıl almaz bir deliliğe atılan imzada bulunamayacaktır.
en son bekar kaldığında kucaklarında bebelerle sana imrenerek bakıp '' e kızım artık evlende senide görelim'' diyenler yada seni seviyorsa '' amaan kızım ne kadar geç evlenirsen o kadar iyi yıpratma kendini'' diyenler de olur. hele ki nişanlanmışsan yaşlı teyzeler gibi çeyiz ve evlilik muhabbetine maruz kalırsın.
