arkadaşlar iki çift lafım var. okursunuz, okumazsınız, anlar ya da anlamazsınız bilemem.
en azından burda emek veren ama istediği ilgiyi göremeyen insanların beni anlayacağını düşünüyorum. onlar anlarsa yeterli benim için.
boşuna yorulmayın ve neden böyle düşünmeyin. çünkü sol framede gördüğünüz insanların çoğu fakeleriyle kendilerini oylayan, kendi nickaltlarına yazan tipler. bir kişi onlarca farklı isimle burda bulunup, şu moderasyon denen ne işe yaradığı bilinmez oluşumun gözü önünde, kankalarıyla ortalığı birbirine katıp, kendini oylayıp utanmadan " kaliteli entry istiyoruz " türünden şeyler söyleyebiliyor.
bu yüzden o güzel ellerinizi yormayın. gülün, eğlenin ve çıkın. ama emeğe saygı, hak, adalet beklemeden.
çünkü yok.
* arkadaşlar bir sabah aniden geleyim de sözlükten şikayet ediyim diye girilmedi bu entry. bir sebebi var. ama insanları çok da rencide etmek istemediğimden sitem tadında yazdım. zaten anlayan anlamış, laf yerine ulaşmış. bu yeterli.*
bakmayın orada 9. nesil yazdığına aslında 7. nesilim. gitmeler, gelmeler vs...
hepimiz ( azıcık aklı başında olanlar) son yıllarda burda izin verilen şeyleri biliyoruz. bu sözlüğü bizzat ve fake hesaplarıyla( iki farklı hesaptan yazanları da kastediyorum) okunmaktan çıkaranlara uygulanmayan cezaları da çok şükür görüyoruz. ırkçı, seksist, insanların en sömürülebilir( din, vatan) gibi yanlarına hitap ederek kırk fakeyle istatistiklerde yer alanları da...
farklı düşündüğü için nickaltlarında sürekli terörist, anarşist...diye yaftalananları hiç anlatmama gerek yok.
bunlar yaşanırken sözlük içi entry girmekten çaylak oldum. her şey düzgünmüş de yazdığımız iki nickaltı, sözlük içi entry sözlüğü kirletiyor, düzeni bozuyor "imiş". moderatörler buna asla ve kat' a müsade edemezlermiş. güler misin, ağlar mısın...
buyrun bir üstteki entry sahibini bir inceleyin ve nerde olduğunuzu bilin.
size hiç oldu mu bilmiyorum. hani bir yol ayrımına gelirsiniz ya da önemli bir sağlık sorunu yaşarsınız. ardından müthiş bir kaybetme korkusu sarar kalbinizi. söyleyemediklerinizin, yapmadıklarınızın, yaşayamadıklarınızın pişmanlığı, bir yarım kalmışlık duygusu.
işte ben tam da böyle bir şey yaşadım. gidecek ve gelmeyecekmişim hissiyatına ek, sakladığım, yapmadığım, yeterince değer vermediğim ne kadar şey varsa üstüme kabus gibi çöktü.
cidden değişmek lazım. klişe ama hayat geçip gidiyor ve giden anın geri dönüşü yok. bu yüzden düşmekten, kalkmaktan, sevmekten, kavgadan, barıştan kaçmayı tercih edip, izole bir hayatın içinde - mış gibi yapmaktan vazgeçmek yaşamak lazım. hem de hakkını vererek.
o dönem cumhuriyet üniversitesi öğrencisi bir akrabamı ziyaret için sivas'tayım. yaşı yetenler 90'lı yıılları bilir. her yer toz duman...
kimin vatansever, kimin katil olduğunu bilmediğimiz karanlık yıllar. aziz nesin ve yanında ki bir grup aydının sivas'a geldiklerini biliyorum. sivas'ın yerel gazeteleri '' müslüman mahallesinde salyangoz satıyorlar'' manşetleriyle katliamın hem haberini veriyor, hem ön hazırlığını yapıyor.
hayran olduğum aziz nesin, 22 yaşında katliam da ölecek hasret gültekin, feyzullah çınar ve onlarca aydınlık insan orada. ablamla sularbaşı mahallesinde dolanıyoruz. madımak otelinin önü kalabalık. bir grup çember sakallı insan otelin önüne doluşmuş, tekbir getiriyorlar. kalabalık her geçen dakika artıyor.
madımak otelinin bulunduğu cadde de yol yapımı var. kalabalık kenara yığılmış parke taşlarını yağmalıyor. az sonra ellerinde taşlar, ağızlarında tekbir, bu allahsız komunistlere gereken cezayı verecekler.
nihayet polis, jandarma geliyor. tüm saflığımla oh be! diyorum. şimdi gerekeni yapacaklar. yapmıyorlar. kalabalık oteli ateşe veriyor. orda olanlar birebir, televizyondakiler ekranlardan 37 kişinin yakılışını izliyoruz. dönemin başbakanı erdal inönü ekranlardan pişkin pişkin katliamı kınıyor.
o geceyi zor geçiriyorum o allahın belası şehirde. devlete, bu karanlık zihniyete küfrederek sivas'ı bir daha hiç uğramamak üzere terkediyorum.
sonra seyrediyorum memleketi. dava sanıklarını savunan avukatlar meclis sıralarına sokuluyor, yetmiyormuş gibi bu zihniyetin bekçileri başımıza başbakan, bakan yapılıyor...binlerce demokrasi ayıbı, binlerce insan hakları ihlali, yolsuzluk sürüyor gidiyor.
adeta bu karanlık, kendisi gibi olamayanı fişleyen, hedef gösteren, olmadı öldüren zihniyet ödüllendiriliyor.
bugün 2 temmuz. bense hasret gültekin kadar umutlu değilim. o umudu şöyle anlatmış;
'' şairler şiir yazıyor, ressamlar resim yapıyor. ve biz ozanlar türküler söylüyoruz. peki bunları niçin yapıyoruz? dünya alışkanlıktan değil de sevgi ve mutluluktan dönsün diye.''
Başlık altında yazılanlar, uludağ sözlük moderasyonunun ne kadar aciz olduğunu gösteriyor.
Diyelim ki gammazlanmıyor, hiç mi dikkat etmiyorsunuz, aynı sapık neler yazıyor, ne hakaretler ediyor diye? Bir aydır böyle bir şey var, hiç mi ders almıyorsunuz önceki olanlardan? Bas adamı anında sil işte belli amacı, neyi beklersin?
Yok biri gammazlayacak da, moderasyonun yetkilinin işine gelip bakacak da, keyfen düşünüp silecek de...
Kanser olursa rahat olsun; iliğini, böbreğini, bağırsaklarını* verecek yazarlar var burda; ancak beyni olmayan bazı yazarlara verilecek hiçbir şeyimiz yok.
