vallahi kuzum, zat-ı alime ve zat-ı pek muhterem ve pek haşin memişlerime karşı pervasız zaptı pek mümkünsüz bir platonik aşk besleyen sevgili sözlük sahibi beydir.
bir gün yalının arka bahçesinde ip atlıyordum. lakin kimseye gözükmemek için epey çabaladım. çünki; beni ip atlarken gören beylere bir inme iniyor. ağızlarını toparlayamıyorlar ve ağızlarının suyunu akıtıyorlar.
ip adresimden adresimi bulan zall beyciğim de sessiz ve sinsice arka bahçeye gelmiş ve beni bu vaziyette görmüştü. üzerime doğru koşmaya başladı:
''yakalarsam muck muck'' diyor ve koşuyordu. bense ilk defa mutluydum... sonunda beni böyle görüp inme geçirmeyen tek beydi o.
sevinçle gittim yanına, sarıldım, başını memişlerime bastırdım.
lakin o da ne??
zall beyciğimin heyecandan gözleri seyirmeye başladı ve pat! ağzı yarım metre açıldı. o da inme geçirdi..
ahh kuzum ahh...
ben doya doya bir beye sarılamayacak mıyım? nalet olsun niçin bu kadar güzelim?
