Çok mümkündür. Arkadaş olarak tanıdığınız, kötü, sinirli haliyle bile gördüğünüz her türlü muhabbeti yaptığınız arkadaştan hoşlanmak daha iyidir. O da karşılık veriyorsa tadından yenmez.
- ya sana bir sey söylemem gerek.
+ söyle tabi kanka.
- ama nasıl tepki verirsin bilemiyorum.
+ yaa sen benim en yakın arkadasımsın, söyle tabi çekinme.
- emin misin?
+ olm söylesene artık.
- ismail ben senden çok hoşlanıyorum, öyle böyle değil.
+ ben de senden Rıfkı.
- nasıl yani lan?
+ şok oldun di mi, amk ibnesi.. Siktir git burdan.
anlık bir kararla itiraf etmeyi uygun buldum . zaten uzun bir süre olmadı böyle şeyler hissetmeye başlayalı . daha da uzatmadan söyleyeyim ki arkadan iş çevirmek gibi olmasın . nitekim çok da yakın değiliz ama arkadaşız sonuçta . kötü tarafı aynı ortamdayız sürekli olarak . benim için reddedilmek falan sorun değil çünkü sadece rahatlamak için konuşcam . herhangi bir beklentim yok . karşı taraf ne tepki verir bilmiyorum ama böyle şeylerin büyütülmemesi gerektiğini düşünüyorum . her iki taraf için de en sağlıklısı hemen konuşup çözmek . şöyle bir sorun var ki tepkisi olumlu olursa sonrasını ister miyim bilmiyorum . düşüncelerinden , tavırlarından , sohbetinden hoşlanıyorum ama belki de sadece böyle kalması gerekiyordur. nerden baksan tutarsızlık .
Edit: Söyleyip geçtim dostlar . Üslubu düzgün tuttuğunuz sürece herhangi bir sorun yok . Düzgün bir şekilde ifade ettim o da bunu anlayışla karşıladı . Sadece şaşırdı . Tavsiyem böyle şeyleri ertelemeyin .
"Uzun bir sürenin ardından yeniden buluştuk. Hayat bazen böyle yapıyor. Yanından ayrılmadığın, her anını beraber yaşadığın, her şeyini paylaştığın insanlarla uzun süre görüşememeye başlıyorsun. ilk başlarda ağır geliyor, kaldıramıyorsun ama yaşlandıkça anlıyor insan, doğanın kanunu bu. Ya da biz hayatın öyle bir elbise giydiğine inanıyoruz. Her neyse. Oturduk. Her zamanki gibi türk kahvesi söyledim. O da portakal suyu istedi."
obsesif kompulsif sonuçlara yol açabilen bir durumdur. şöyle ki lise sonda yakın bir arkadaşım kendisinin yakın bir arkadaşı olan bir kızdan hoşlanıyordu. sonra gitti bu okulun son günü açıldı. tabi kız şok. bir ithamlar bir ağır sözler bir küfürler derken bizimki de şok. neyse aradan yıllar geçti adam hala ona aşığım diyor. tabi kız yine takmıyor orası ayrı. işin en boktan kısmı ise şu. kız benimle buluşmak istedi. en sonda ben şok.
yarrak gibi bi durum. yıllar sonra bu konuyla ilgili entry girmek için sözlüğe girdim, varın olayın vahametini siz düşünün.
aynı şeylerden hoşlanırsınız, beraber hayvan gibi kahkahalar atarsınız, kimseyle konuşamadıklarınızı onunla konuşursunuz ama o gider başka bi elemanın elini tutar.
eger gercekten yakınlık derecesi ilerlemişse an an vurup da gidebiliyor. bazen hoşlandığınızı sanıyosunuz bazen yok ya olmaz diyosunuz. artık o anların sıklıgına baglı gelecekteki adımlarınız.
çok kötü bir durumdur.insanı fena halde ikilemde bırakır.artık hiçbir şey eskisi gibi değildir.ne eskisi gibi arkadaş kalınabilir ne de sevgili olunabilir.
Önce Kardeişm diye başlayıp sonra aşka dönüşünce ben buna kardeşim demiştim şimdi çıkma teklif edemem deyip belkide yıllarca içinde saklanılacak olan duygu.
