--spoiler--
Evden dışarı çıkamayacak duruma geldim son 4-5 aydır. Yaşadıklarımı, hissettiklerimi kimseye anlatamıyorum çünkü yaşamayan birisinin anlayabileceği türden duygular değil bunlar. Ailemle arama büyük duvarlar ördü bu hastalık. Çok şükür tedaviye başladığımızdan beri bunu büyük ölçüde yendik. Ama dışarıyla olan sorunum hala devam etmekte. Sürekli kendi kendime konuşmaktan çok yoruldum, benliğimi kaplayan bu yalnızlık duygusundan da. Kendimi sürekli tehdit altında hissediyorum çok kötü birşey olacak ve bu sorunla başa çıkamayacakmışım gibi geliyor. Her an tetikte yaşıyorum.
sanki başkaları tarafından zarar göreceğimi hissediyorum. Ailemden birinin başına birşey geleceği düşüncesi içimi kemiyor ve beni çok korkutuyor. Çünkü onlar olmadan yaşayamayacağımı, ayakta duramayacağımı hissediyorum. Çevremle tüm ilişkilerimin bozulduğunu söyleyebilirim. insanlarla iletişim kurmakta çok zorlanıyorum. Kalabalık bir masada yemek yerken midem bulanıyor ter içinde kalıyorum. Ve insanların bu yüzden sürekli bana baktıklarını düşünüyorum. Geçtiğimiz bayramda akrabalarla yemek yerken yaşadım bunları, çok utanç vericiydi. insanlarla göz teması kurmakta çok zorlanıyorum ve başım titremeye başlıyor. Sanki elimle tutmazsam düşecekmiş gibi hissediyorum. mide bulantısı zaten çok fazla oluyor. Kalabalık bir ortamdayken tüm bakışları üzerimde hissediyorum ve asla yaptığım işe odaklanamıyorum. Artık telefon çalacak ve bir arkadaşım bir yere davet edecek diye ödüm kopuyor. Sürekli bahaneler yaratıyorum. Onlar da aslında bendeki değişikliğin farkındalar aramıyorlar eskisi gibi. Etrafımdaki herkesi kaybetmiş gibi hissediyorum.
--spoiler--
çok can sıkıcı bir durumdur. sevgilide mevcutsa eyvahlar olsundur.
ya okulu bitiremezsin de babam beni sana vermezse?
ya bir şey olur da beni terkedersen?
izmit'te kalacağımız gece ya deprem olursa?
gibi ve benzeri sorularla karşılaşılması muhtemeldir. hastadır, yazıktır ona ama katlanılamayacak bir hastalıktır.
normal dışı nedensiz gerginlik ve korku halidir. her insan da belirli ölçüde stres kaygı endişe ve kuruntu gibi duygular vardır fakat yangınlaşmış kaygı bozukluğunda günlük hayatta karşılaşılan normal olaylara dahi aşırı endişe ve korku gösterilir. araştırmalara göre her 100 kişiden 30'u hayatlarının bir döneminde bunu yaşamaktadır.
