şu an duygularımı tarif edecek kelime bulamıyorum. son dört gündür öyle kötü zamanlar geçirdim ki, inanın anlatabilecek dermanım bile yok. çok üstüme gelindi. geçmişim didik didik incelendi. peki ben naptım? sabrettim. sadece yüce rabbime sığınarak, onun desteğiyle ayakta kaldım. "doğru mutlaka yolunu bulur"dedim kendi kendime...
peki ya üç dakika önce noldu? bana atılan bi mesaj bu. atatürk'ün bizlere emanet ettiği türkiye
cumhuriyetinde böyle şeylerin var olduğunu görmek insanı hakikaten çok sevindiriyor. abisinin sözlük hesabından 9 yaşında bir çocuk atmış bana bu mesajı. kim bilir hangi oğlan yazarın kardeşi! ama kendisi adam gibi adam, mert, delikanlı... basit ama son derece anlamlı bi şey göndermiş bana.. o yaşta neleri biliyor, akıl ediyor, kudretimi seziyor... vallahi pes... yaaa beni o kadar mutlu ettin ki anlatamam. iyi ki varsın küçük çocuk... iyi ki varsın... senin eline diken
batmasın hiç...
9 yaşındaki bir çocuğun farkedip te davaciyimbeadlı yazarın farketmemesi kesin bir şekilde zekadan kaynaklanan bir durum. Sırtlan ruhlu insanların durumu böyledir. Bir hata yaptı ve yabgu'ya meydan okudu. Artık sözlük ikimizden birisine haram. Ohhhh düşünmesi bile direkt titreyerek boşalmamı sağladı şu an. 20 yıl sonra hapisten çıkmış bir mahkum gibiyim. Pantolon sürtülse boşalacağım . Aynen öyleyim
Artık gecem sensin gündüzüm sen. Keseceğim tosunun kanı akarken silüetin belirecek toprakta. Karabasan gelmeden önceki o tiz davul seslerini duyacaksın. Ve sol framede benim kokumu aldığın anda anüsünde leylek gagalaması hissedeceksin.
