Dil, ait olduğu milletin kültürünün temel parçasıdır. Dolayısıyla yabancı dil konuşmak demek aslında o milletin kültürünü anlamak, onlar gibi düşünebilmek anlamlarına gelir desek yanlış olmaz sanırım. Bizim dilimizi öğrenen yabancılarda daha da net bir şekilde görülenler tavla oynamaya başlamaları, türk kahvesine hasta olmaları ve her fırsatta adabıyla içmeleri, bizim gibi biraz vurdumduymaz hale gelmeleri, dilimizin yeni kelimelere uygunluğu bakımından biraz daha yaratıcı olabilmeleri vb. sayılabilecek bir kaçıdır.
Bizim yabancı bir dil öğrenmemiz durumunda ise-örnek; ingilizce-bir tür ingiliz kültürüne girmişcesine o dilin gereklerini yerine getirmek gerekir. Bu demek değildir ki ingiliz olalım. Kendi zengin kültürümüzle yabancı dili karıştırabiliyorsak ne mutlu bize. Bir Türk gibi vakur, bir ingiliz gibi soğuk olmak bu olsa gerek!
Ülkedeki genel kanı, sanki konuşma yeteneği gökten vahiy yoluyla gelecekmiş gibi davranma üzerine kurulu. Sen ağzını iki açmazsan nasıl söyleyecen bir şeyler, bir düşün istedim. Ikınsan da rezil de olsan(!) edeceksin o telaffuzları ki akıcılık kazanabilesin.
