andrei platonov'un Çevengur isimli romanında geçen bir tanımdır. Romandaki kahramanlardan biri olan kopyonkin bir yerde şunu düşünür;
"Bu yabancı akıl yüzünden yalnızlaştığını hissediyordu"
Cidden yalnızlık "yabancı" bir akılın fikri durumuna mı gelmektir? Bizi etten, kemikten bir düşünceye indirgemek midir yalnızlık? Yoksa kendi aklımızın yabancısı, anlaşılmayanı mı olmaktır!
