ayni sinirlar icinde yetistik, ayni dili ogrendik, ayni sokaklarda yuruduk, ayni markalari, isimleri, sehirleri paylastik.
bir sebepten ayri dustuk, cok baska hayat ve gelecek beklentisine sahip olduk.
ancak "bunlar hep dis mihraklarin onyargisi" ayagina yatma:
ben senin hakkinda ne dusunuyor ve soyluyorsam hicbiri disaridan gelmiyor, hepsi bizzat benim icerden, seninle ayni duzlemden edindigim tecrubenin eseridir. benim dusuncelerim ara sira yabancilarinkine denk dusuyorsa, agzimdan ve kalemimden senin hakkinda cikanlar baskalarinin isine geliyor ve yariyorsa bilemem: basta ben seni ve sen beni yeterince dinlemis olsaydik belki durum degisik olurdu, belki...
bu nedenle sana olan kirginligim, kabullenemeyislerim, hirsim ve yer yer nefretim hem yabancilarinkinden hem de aklinin kestirebilecegi herhangi bir baska kudretin hissedebileceklerinin cok uzerindedir, inan buna. butun alem bir araya gelse benim senin cigerini, senin benim cigerimi okudugumuz gibi birbirimizi anlamaz. zaten en cok koyan da bu: senin bir yaptigini yabanci on yapmis olsa takmazdim. bu yuzden ayni diyardan hayata ve dunyaya geldigimiz, ayni dille bu alemi anladigimiz icin seninle ters dususumuzdeki acı ve kinin kökünü sakın başka bir yerde arama, sakın baskalarina bok atma, sakın bu vebalden ve neticelerinden temizlenebileceğimizi zannetme.
