rosa luxemburg bu sözü ilk defa bundan neredeyse 100 yıl önce 1915 yılında yazılı ve sözlü olarak dile getirmiştir.
friedrich engels'in şu sözünden yola çıkarak bunu söylemiştir: "burjuva toplumu şu an bir yol ayrımında: bir tarafta sosyalizme geçiş duruyor, diğer yanda barbarlığa dönüş."
ve... luxemburg'un kısaca "ya barbarlık içinde çöküş ya sosyalizm" olarak bilinen sözünün tamamı şu şekildedir:
"bugün burada tıpkı friedrich engels'in bir nesil önceden öngördüğü gibi bir seçimle karşı karşıyayız: ya emperyalizmin galibiyetini ve kültürlerin çöküşünü kabul edip, bunun sonucu olarak, aynen eski roma'da yaşandığı gibi, büyük göçleri, salgınları, kıtlığı, savaşları, yıkımları, yozlaşmayı ve tabii muazzam genişlikte mezarlıkları seçeceğiz; ya da emperyalizmin bu savaşına karşı sosyalizmin zaferi için bilinçli ve aktif uluslararası işçi mücadelesini seçeceğiz."
şimdi... bir durup düşünelim. burada yanlış olan nedir? yalan olan nedir? emperyalizm yüzünden 2 dünya savaşı, açlık, kıtlık, ölümler, katliamlar, yozlaşmayı görmedik mi? kendi kültürlerimize yabancılaşmadık mı? ömür boyu çalışıp eline bir şey geçmeden yaşayan, aslında tek tek, büyük küçük, zengin fakir, emperyalizmin kölesi olmaktan öteye gitmeyen insanlar olup çıkmadık mı? peki bu sözün neresinde "sosyalist olmayan her sistem barbarlıktır" yazıyor? bilmeden konuşmak bize ne fayda sağlıyor? bilen var mı?...
başka bir dünyanın mümkün olduğunu daha 20.yüzyılın başında belirten rosa lüxemburg'un yazısı. dönemini tahlil ederek, emperyalistleri ve onun köpeklerine karşı durulması gerektiğini, savaşın insanlığın yıkımı olacağını belirten rosa lüxemburg günümüz koşullarında daha da bir anlam kazanan sloganı. ama dönemin bolşlevikleri tarafından eleştirlmiştir, evet kısmen doğru eleştirilerdi, fakat şimdilik işin burası önemli değil. günümüz emperyalist şartlarında dile getirilen bir zorunluluk; ya sosyalizm ya barbarlık!
sadece sosyal hakların savunulması demokrasi savunmak değildir. gerçek demokrasi halkın kendi diktatörlüğünü kurduğu zaman yaşayabilir. fakat bu diktatörlük şu anda kullanılan diktatörlük değildir, işçi sınıfının kendisine karşı olan sermaye sınıfını baskıya almasıdır ki günümüzde bunun tersi yaşanmaktadır. sosyalizm ise çoğunluğun diktatörlüğü değil, işçi sınıfının diktatörlüğüdür. tabi burada tiranların diktatörlüklerine övgüler düzülmüyor. bu diktatörlük yalnızca ismindeki sertliği ifade etmektedir yoksa bu bir işçi demokrasisidir. tüm sosyal demokrasilerden yüz kat daha demokratiktir. bunun dışında kurulan her diktatörlük iğrenç bir kukladan ibaret olacaktır, oligarşinin elinde eriyip gidecektir. faşizm ise çok ayrı bir konudur. faşist yönetim bilinci ancak sermayenin diktaötrlüğünde kurulur günümüz kapitalistleri ise bu gerçeği tahrif ederek burjuva demokrasileri dışındaki tüm yönetimleri faşist ilan etmiştir. halbuki kendi faşistlikleri ortadayken bu yapılan kaypaklık yalnızca kendi eserleridir. tüm buna karşın işçi sınıfının kurtuluşu kendi eseri olacaktır bu eserin yönü ise besbellidir.
Sosyal hakların savunucusu bir halkın tabandan tavana milli iradeye hakim olamayacaksa demokrasinin bir barbarlık olacağını ifade eden bir önermedir . Sosyalizm bir çoğunluk diktatörlüğü değildir ; değiştirilen ve içi boşaltılan kavramlar sayesinde neredeyse faşizm ile eşdeğer tutulan sosyalizm belki de demokratik cumhuriyetin yaşayabilmesi için faşist iktidar bilinci tarafından ve işbirlikçi emperyalistler tarafından siyasi ve ekonomik anlamda izole edilmiş tek yöntemdir.
