insanların tipine göre konuşuruz ya bazen. çirkin, güzel, yakışıklı, tipsiz.. peki kendimizi göremeseydik? suda yada ayna, cam, çelik, demir, sac gibi yansıtıcı materyaller olmasaydı da biz neye benziyoruz onu göremeseydik yine aynı tavırda mı olurduk? sadece karşıdaki bizi görürdü, biz ağzımızı, yüzümüzü, gözlerimizi göremezdik. merak ederdik neye benziyorum diye, burnumuz uzun mu, yamuk mu, güzel mi hiç bilemezdik. başkalarının yorumuna kalırdı yüzümüzün tarifi. güzelsin dediklerinde sevinir, çirkinsin dediklerinde üzülür müydük? gözlerimizin rengini bile göremezdik, ne derlerse inanırdık. inanmak zorunda kalırdık çünkü.. peki kendimizi göremediğimiz halde yine başkalarını yerin dibine sokarcasına eleştirilerde bulunabilir miydik? hiç sanmıyorum.
